Biskupom polskim cześć! Poczet ich długi
Już dziewięć wieków kroczy dziejów szlakiem,
Zawsze na przedzie, pod hetmańskim znakiem
Przez pole trudów, chwały i zasługi.
Poczet to świetny. Mnogie laurów wieńce
Składać mu trzeba i kwiatów naręcze...
Nad wielu-ż głowy — świętości obręcze,
U wielu-ż palma męczeństwa tkwi w ręce!
Mężowie święci i błogosławieni,
Obrońcy Wiary, światła krzewiciele,
Pierwsi w Senacie i w Radzie na czele,
Kanclerze, mistrze, statyści, uczeni.
Przez nich niezłomnie wznosi się duch Wiary
Nad krajem naszym w zmiennej losów fali.
A w dniach rozbicia oni z nami trwali,
Jako potężne narodu filary.
Cześć niech im będzie — Książętom Kościoła,
Wioślarzom polskim u Łodzi Piotrowej!
Niech przez wiek wieków wieniec wawrzynowy
Wdzięcznej Ojczyzny ozdabia ich czoła.
(1919)