„Głód” to powieść, której autorem jest Knut Hamsun. Opowiada ona o mężczyźnie, pisarzu, który żyje w skrajnej nędzy i głoduje. Nie udaje mu się zarobić wystarczająco dużo pieniędzy, by zmienić swoje życie na lepsze. W dziele ukazano, jak stopniowo głód wpływa na każdy aspekt życia mężczyzny i odbiera mu możliwość wyrwania się z pętli ubóstwa.
Hamsun porusza tematykę, która pojawia się też w innych dziełach literackich. Jego głodujący bohater-pisarz może budzić wiele skojarzeń z inną postacią, a mianowicie Rodionem Raskolnikowem z powieści rosyjskiej „Zbrodnia i kara” autorstwa Fiodora Dostojewskiego. Między tymi dziełami da się wskazać wiele podobieństw, ale też i różnice.
„Głód” to powieść, w której główny bohater jest pisarzem i zarabia na życie między innymi tworzeniem artykułów na różne tematy i sprzedawaniem ich do gazet, z czasem próbuje przygotować nawet jednoaktową sztukę. Pisanie ma być dla niego sposobem zarobkowania, jednak nie udaje mu się to, a głód, jaki odczuwa nieustannie, przytępia jego umysł, co odbija się też na możliwościach pisarskich. Mężczyzna wstydzi się swojego położenia i próbuje zachować odrobinę godności. Kiedy przez pomyłkę w sklepie otrzymuje resztę innej osoby, początkowo rzuca się na pieniądze, ale z czasem uznaje je za ukradzione i oddaje je obcej handlarce. Mimo głodu próbuje bowiem postępować moralnie. Ostatecznie pisarz porzuca miasto, w którym nie potrafił żyć.
„Zbrodnia i kara” to opowieść o młodym studencie, Rodionie Raskolnikowie, który z powodu ubóstwa swojego i swojej rodziny nie może skończyć studiów, które z kolei pomogłyby mu wyrwać się z nędzy. Raskolnikow także pisze, jednak on zajmuje się tworzeniem swoich teorii na temat podziału społeczeństwa na jednostki wybitne, do których zalicza siebie i zwyczajnie, niegodne ludzkiego traktowania. Głód i nędza ostatecznie doprowadzają Raskolnikowa do zamordowania siekierą starej lichwiarki. Dopiero z czasem rodzą się w Raskolnikowie wyrzuty sumienia, głównie pod wpływem jego niezwykle religijnej ukochanej, Sonii. Ostatecznie Raskolnikow przyznaje się do winy i zostaje zesłany na Syberię, by tam odbyć swoją karę.
Z pewnością można dostrzec podobieństwa łączące obu bohaterów, czyli między innymi zajmowanie się pisaniem, życie w nędzy, brak wsparcia rodziny, poszukiwanie sposobów na zmianę swojego losu. Żyją oni w wielkich miastach, gdzie obserwują innych ich mieszkańców opływających w dostatki, kiedy sami cierpią z powodu ubóstwa. Nieustannie poszukują rozmaitych sposobów na odmianę swego nieszczęsnego lodu.
Warto jednak zwrócić uwagę też na różnice w kreacjach obu postaci. Pisarz z „Głodu” nie posuwa się do popełnienia przestępstwa, ma wyrzuty sumienia nawet z powodu omyłkowo wręczonych mu w sklepie pieniędzy. Wstydzi się swego stanu i go ukrywa. Raskolnikow z kolei wymyślił teorię, zgodnie z którą nie każdy człowiek zasługuje na życie w społeczeństwie. Pozwoliło mu to na usprawiedliwienie przed samym sobą morderstwa. W celu wzbogacenia się Raskolnikow zamordował bowiem starą lichwiarkę. Wyrzuty sumienia przyszły do niego dopiero z czasem. Rodion swoje pisanie wykorzystywał do szerzenia teorii, które wymyślił, natomiast pisarz z „Głodu” chciał przede wszystkim w ten sposób zarobić na życie, nie zaś krzewić wybraną ideologię. W krytycznej sytuacji spróbował własnej krwi, nie mordował innych
W powieściach można zatem znaleźć podobieństwa i różnice, a opierają się one głównie o poruszoną tematykę. Nakreśleni w tych dziełach bohaterowie radzą sobie z problemem nędzy i głodu, które to niszczą każdego dnia ich życie i uniemożliwiają normalną egzystencję na każdym poziomie.
Aktualizacja: 2025-09-22 12:23:11.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.