Knut Hamsun, norweski pisarz, jest znany przede wszystkim jako autor powieści zatytułowanej „Głód”. Opowiada ona o losach pewnego bezimiennego pisarza, któremu wciąż dokucza okrutna nędza, a także tytułowy głód. Próbuje on zarabiać na życie pisaniem, jednak nie potrafi sprzedawać swych tekstów do redakcji czasopism, brakuje mu zatem pieniędzy i dręczy go tytułowy głód. Wpływa on też na pracę jego umysłu i zdolności pisarskie, sprawiają, że kolejne teksty wypadają coraz gorzej, zatem nie są one wynagradzane.
Opisywane wydarzenia rozgrywają się w stolicy Norwegii, czyli Oslo, w dziele określanym jako Christiania. Bohater mieszka tam i to właśnie w tej stolicy próbuje sobie ułożyć życie. Wydawałoby się, że takie miejscowości oznaczają wiele opcji zarobkowania i ustatkowania się, ale bohater nie potrafi tego wykorzystać. Jego obecność w tym mieście sprawia jednak, że „Głód” określany bywa mianem powieści miejskiej.
Co wyróżnia dzieła, które mogą trafić do kategorii takiej jak właśnie powieść miejska? Oczywiście ich akcja musi rozgrywać się właśnie w mieście, jak dzieje się to między innymi w powieści „Głód” czy też „Zbrodnia i kara”. To właśnie na miejskich ulicach, parkach czy placach rozgrywają się najważniejsze wydarzenia opisywane przez pisarza. W „Głodzie” bohater nieustannie wychodzi na miasto, spaceruje po parkach, odwiedza miejscowe lokale i sklepy, gdzie zdobywa jedzenie, nocuje na ulicach miasta czy też w ratuszu. Jeździ dorożkami po konkretnych ulicach, często zmienia mieszkania, wędruje też po porcie. Ulice te stają się zatem tłem jego kolejnych kroków. Samo miasto w sobie wydaje się jednak nie tylko samym tłem, ale też równorzędnym bohaterem, z którym mierzy się narrator.
Wielkomiejskie środowisko opisywane w „Głodzie” wydaje się zatem idealną przestrzenią do rozwoju i zdobycia środków do życia, ale bohater nie potrafi w nim funkcjonować i się odnaleźć. Dodatkowo struktura miasta sprzyja alienacji mężczyzny. Nie ma on tam nikogo bliskiego, brakuje mu rodziny czy przyjaciół. Miasto jest w ciągłym ruchu, ludzie przyjeżdżają i odchodzą, dlatego trudno trafić na kogoś znajomego, kto może wesprzeć bohatera w jego trudnej sytuacji. Miasto zatem w takim ujęciu nie sprzyja budowaniu relacji.
Z drugiej strony w opisywanym mieście istnieje sieć wsparcia odgórnego, rządowego i systemowego. W ratuszu bezdomni otrzymują miejsce do spania i bony na żywność, jednak bohater nie przyznaje się do swojej sytuacji, zatem taka pomoc go nie obejmuje. Widać też policjantów krążących po stolicy i próbujących jakoś zareagować w sprawie głodującego pisarza, jednak on sam wypiera się swojego stanu i nie chce się do niego przyznać, zatem pomaganie mu jest pod tym względem niemożliwe.
W powieści „Głód” zostaje przedstawione to, w jaki sposób miasto żyje, jak wyglądają jego mieszkańcy, co charakteryzuje tę przestrzeń. Mamy zatem bezdomnych i żebraków i ludzi żyjących dostatnio. Pisarz ukazuje zatem pełen przekrój społeczeństwa stolicy, wskazując na jego różnorodność, opisując konkretne obyczaje, które wynikają z życia właśnie w tym mieście.
Miasto wydaje się być istotną przeszkodą w życiu bohatera, nie potrafi on odnaleźć w nim swojego miejsca i odkryć sposobu, w jaki można funkcjonować w stolicy, a także zarabiać na życie. Ten brak umiejętności budowania relacji z innymi i odkrycia sposobu na utrzymywanie się w mieście, a także niechęć do korzystania z pomocy ostatecznie sprawiają, że bohater porzuca Oslo, w którym nie ma swojego miejsca bliskiego jego sercu. Ostatecznie zatem zaciąga się na statek i porzuca miasto, w którym spotkały go wyłącznie rozczarowania.
Aktualizacja: 2025-09-22 13:55:07.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.