„Pan Jowialski” to jedna z najczęściej wystawianych komedii epoki romantyzmu, której autorem jest oczywiście Aleksander Fredro. Po raz pierwszy zaprezentowano ją widowni w roku 1832. Opowiada ona o rodzinie Jowialskich, na dworze których spotykają się ze sobą przedstawiciele różnych pokoleń. W dzieło wpleciono liczne bajki i przypowieści, które funkcjonują również jako samodzielne utwory i pojawia się w nim zaledwie kilka postaci.
Spis treści
To tytułowy bohater komedii, starszy szlachcic i głowa rodziny Jowialskich, a także przedstawiciel staropolskiej szlachty. Ten staruszek to mąż, ojciec i dziadek, który przede wszystkim ceni sobie humor, dowcipy i komedię. W wielu przypadkach zamęcza swoje otoczenie przytoczeniem kolejnych bajek i opowieści, na przykład takich jak te o małpie w kąpieli czy o osiołku i żłobach. Z ochotą włącza się w dowcip polegający na przebraniu śpiącego Ludmira i udawaniu, że jest on tureckim władcą. Gdy Ludmir przyznaje się do tego, że wiedział o wszystkim, staruszek z ochotą zaprasza go do swego domu na kilka dni. Pan Jowialski nie zmusza Heleny do wyjścia za Janusza i zostawia wnuczce wolny wybór pod tym względem. Pan Jowialski reprezentuje pokolenie, które powoli zaczyna ustępować miejsca kolejnym.
Pani Jowialska to żona pana Jowialskiego, która śmieje się z jego żartów i słucha jego bajek, co sprawia jej mężowi wielką radość. Pan Jowialski opowiada o niej z czułością Ludmirowi i mówi mu, że może on też kiedyś znajdzie tak wspaniałą kobietę, która zdecyduje się z nim dzielić życie.
To bohater reprezentujący z Wiktorem ubogich artystów, pisarz. Przypadkiem spotyka Janusza i Szambelanową i wtedy udaje, że śpi, by podsłuchać ich rozmowę. W wyniku tego zostaje zabrany do domu Jowalskich i przebrany za tureckiego władcę, chętnie też uczestniczy w tym żarcie i wydaje rozkazy. Przyznaje się jednak do świadomości dowcipu i korzysta z gościny pana Jowialskiego. Ludmir staje się coraz bardziej zainteresowany Heleną i wydaje mu się, że może zdobyć jej wdzięki. Ostatecznie okazuje się zaginionym synem Szambelanowej z pierwszego małżeństwa, która rozpoznaje w nim karola dzięki znamieniu na łopatce. Ludmir finalnie zaręcza się z Heleną. Mężczyzna ceni sobie humor i komedię.
To kolejny ubogi artysta, malarz i towarzysz Wiktora. Z jego powodu również trafia na dwór Jowialskich, gdzie mówi innym, że Ludmir jest rozbójnikiem. Zazdrości przyjacielowi szczęścia w życiu. Wdaje się w awanturę dotyczącą najmu wózka i koni.
To syn pana Jowialskiego, ojciec Heleny i drugi mąż Szambelanowej. Niespecjalnie przejmuje się tym, co się według niego dzieje, interesują go przede wszystkim ptaki i pułapki na nie. Helena nie jest w stanie uzyskać od ojca porady, ponieważ ten nieszczególnie uważnie jej słucha. Wiktor zostaje zmuszony do oglądania jego obrazów i ozdabiania klatek ptasich.
Żona Szambelana i matka zaginionego Ludmira. Bardzo zajmuje ją kwestia ślubu pasierbicy, Heleny i początkowo próbuje ją wydać za Janusza, widząc w nim dobrą partię. Gdy odnajduje w Ludmirze swojego syna, to właśnie z nim zaręcza dziewczynę.
Wnuczka Jowialskiego, młoda dziewczyna próbująca zdecydować się na ślub z Januszem, radzi się wszystkich wokół. Ostatecznie zostaje narzeczoną Ludmira.
Majętny szlachcic i potencjalny mąż Heleny, który jednak nie dorównuje jej pod względem umysłowym. Pomysłodawca dowcipu z przebraniem śpiącego Ludmira i zabraniem go do domu, złości go kontakt Ludmira z Heleną.
Aktualizacja: 2025-08-30 17:14:25.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.