Daniel Defoe jest znany przede wszystkim jako twórca powieści zatytułowanej „Przypadki Robinsona Crusoe”. Opowiada ona o przygodach tytułowego Robinsona na morzu, który któregoś dnia przeżywa katastrofę statku na morzu. W wyniku tego wydarzenia Crusoe trafia na bezludną wyspę i spędza na niej dwadzieścia osiem lat, a potem udaje mu się powrócić do Anglii, jednak spokojne życie go nie pociąga i znów wyrusza na morze. W dziele zostaje poruszona dość zróżnicowana problematyka.
Spis treści
Robinson Crusoe od młodości chciał pływać na statkach, zatem zostaje ukazana problematyka morskich wypraw, a co za tym idzie, łączącego się z nimi kolonializmu. W tych czasach bowiem odkryto już Nowy Świat, a angielscy marynarze zdobywali kolejne kontynenty, które zmieniali w swoje kolonie. Robinson w trakcie wypraw poznaje zupełnie inny świat, ale jest także świadkiem tego, jak tubylców oszukuje się w trakcie handlu, wymieniając się z nimi na bezwartościowe dla Europejczyków przedmioty. Robinson sam sprzedaje młodego służącego, który ucieka wraz z nim z niewoli u Maurów, a Piętaszka traktuje jak poddanego, nie zaś towarzysza. Morskie wyprawy i kolonializm są zatem w tym przypadku ściśle ze sobą połączone, co daje obraz mentalności społeczeństwa sprzed wielu wieków.
Gdy Robinson trafia na wyspę, ma przy sobie jedynie kilka ziaren jęczmienia i trochę zapasów wydobytych z wraku statku. Musi zatem wykorzystać to do przetrwania i do ułożenia sobie życia na wyspie. Robinson nie ma żadnego wsparcia i może liczyć jedynie na siebie, swoje siły, wiedzę i umiejętności. Mimo to organizuje sobie życie na wyspie, znajduje jedzenie, tworzy proste przedmioty i udaje mu się przygotować schronienie. Z czasem Robinson uczy się stolarstwa, garncarstwa czy rolnictwa i dzięki temu polepsza sobie standard życia, wypieka chleby, hoduje zwierzęta i zaczyna lepiej i wygodniej funkcjonować. Crusoe udowadnia w ten sposób, że samodzielne przetrwanie jest możliwe nawet w trudnych warunkach.
W czasie samotnego pobytu na wyspie Robinson zwraca się w stronę wiary i duchowości. Pogrąża się w refleksjach na ten temat moralności ludzkiej, rozważając postępowanie ludożerców i to, czy powinien sam ingerować w ich działania. Crusoe czyta Biblię i myśli o ratowaniu ofiar kanibali i zastanawia się nad tym, czy ich postępowanie wynika z tego, że są złymi osobami. Wydarzenia z życia Crusoe pchnęły go w kierunku duchowości i prób polepszenia własnego charakteru i stania się lepszym człowiekiem.
Crusoe w pewnym momencie ratuje Piętaszka, tubylca, który się następnie przywiązuje się do swego wybawcy. Początkowo Robinson ostrożnie podchodzi do swojego towarzysza i traktuje go bardziej jak poddanego niż towarzysza. Z czasem między mężczyznami pojawia się jednak prawdziwa przyjaźń, która okazuje się dla nich oparciem.
Robinson żyje na bezludnej wyspie, zatem doskwiera mu ogromna samotność, Próbuje ją oddalić poprzez pisanie dzienników i hodowanie zwierząt. Mija ona jednak dopiero po pojawieniu się na wyspie Piętaszka.
Historia Robinsona odsłania wiele aspektów ludzkiej natury. Na końcu okazuje się bowiem, że spokojne życie w Anglii nie wystarcza bohaterowi, zatem wyrusza on ponownie na morze, gdyż jest to po prostu silniejsze od niego.
Aktualizacja: 2025-08-26 13:42:16.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.