„Robinson Crusoe” to postać z powieści autorstwa Daniela Defoe. Przedstawia ona losy tytułowego bohatera, którego niespokojna natura każe mu wypłynąć na morze. Prowadzi to do katastrofy statku, którą Robinson cudem przeżywa, trafia jednak na bezludną wyspę. Mężczyzna spędza na niej ponad dwadzieścia osiem lat, ucząc się żyć w tak wymagających i trudnych warunkach.
Robinson Crusoe to główny bohater powieści, a czytelnik poznaje go, gdy ma osiemnaście lat i jako młody chłopak marzy o morskich przygodach. Jego rodzice stracili jednak dwóch starszych synów, zatem martwią się o najmłodszego i wolą, by ten zajął się nauką. Nie powstrzymuje to jednak bohatera od zaciągnięcia się na statek pod wpływem namowy znajomego i wypłynięcia po raz pierwszy w życiu na morze. Nie informuje nawet rodziny o tym, po prostu wyrusza w podróż. Szybko okazuje się jednak, że Robinson średnio radzi sobie z trudnym, morskim życiem, ale się nie poddaje. Trafia na kolejne statki, gdzie uczy się żeglugi i nawigacji. Wszystko to jednak bardzo uszczęśliwia młodego chłopaka. Poznaje świat, między innymi Afrykę i Amerykę Południową. To właśnie tam korzystnie inwestuje pieniądze i staje się właścicielem plantacji trzciny cukrowej i wiedzie spokojne, dostatnie życie, aż do czasu kolejnej morskiej podróży.
W czasie kolejnej wyprawy statek Robinsona się rozbija. Bohaterowi cudem udaje się przeżyć i ląduje na bezludnej wyspie, na której ma spędzić kolejne dwadzieścia osiem lat. Przy sobie miał jedynie nieco jęczmienia, pieniędzy oraz scyzoryk. Początkowo Robinson nie zdawał sobie sprawy ze swojego trudnego położenia i bezmyślnie wysypał z kieszeni jęczmień, czyli swoje jedyne pożywienie.
W czasie wieloletniego pobytu na wyspie Robinson mógł polegać jedynie na swoich umiejętnościach. Okazał się człowiekiem sprytnym, pomysłowym i zdeterminowanym, dzięki czemu przeżył ten trudny okres. Zdawać by się mogło, że dokonał dzięki swojej sile woli czegoś niemożliwego. Robinson eksplorował wyspę, wykorzystywał jej zasoby, sprytnie zrobił użytek z tego, co znalazł w rozbitym statku. Oswoił miejscowe zwierzęta, wybudował sobie schronienie, zajął się rolnictwem, garncarstwem i stolarstwem. Szybko dostosował się do zupełnie nowych, trudnych warunków i udało mu się wygodnie urządzić dla wyspie. Był to także dla niego moment przemiany duchowej, kiedy to Crusoe zwrócił się w kierunku Boga i szukał pocieszenia w Biblii. Udało mu się zapewnić sobie byt na wyspie, ale dręczyła go okrutna samotność.
Bohater okazał się zatem niezwykle sprytnym i zaradnym człowiekiem. Brakowało mu jednak towarzystwa, zatem z wdzięcznością przyjął obecność Piętaszka, którego wcześniej uratował z rąk ludożerców. Crusoe zatem wyróżniał się też dobrocią, litością i współczuciem, chętnie uczył Piętaszka obcych obyczajów. To z kolei spowodowało, że jego towarzysz przywiązał się do Robinsona i chciał z nim płynąć do Anglii. Crusoe bardzo przeżył jego późniejszą śmierć.
Po powrocie do Anglii okazało się, że Robinson stał się bogatym człowiekiem, jednak nie odnajdywał się w swojej ojczyźnie. Gdy zmarła jego żona, mężczyzna coraz bardziej tęsknił za wyspą, aż wreszcie wyruszył na kolejną wyprawę morską. Wieloletni pobyt na wyspie ukształtował go zatem jako człowieka. Starał się też stać lepszym człowiekiem, co ostatecznie mu się udało. Pomysłowość bohatera, spryt i zaradność to cechy, których nabrał właśnie w trakcie pobytu na morzu oraz wyspie. Wcześniej był bowiem impulsywnym i lekkomyślnym chłopakiem.
Aktualizacja: 2025-08-21 16:33:14.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.