Bolesław Prus to jeden z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego pozytywizmu, znany zarówno z nowel, jak i monumentalnych powieści. Jednym z jego najbardziej rozpoznawalnych dzieł jest powieść historyczna „Faraon”, przenosząca czytelnika w odległą przeszłość starożytnego Egiptu. Prus przedstawia tu dzieje młodego następcy tronu, który zostaje faraonem Ramzesem XIII. Bohater, będąc świadkiem rządów swojego ojca, dostrzega, jak ogromny wpływ na politykę kraju mają kapłani. Ojciec Ramzesa to człowiek głęboko religijny, ulegający manipulacjom ze strony arcykapłanów, co w efekcie osłabia autorytet władzy królewskiej. Ramzes XIII, rozumiejąc potrzebę zmian w państwie, podejmuje próbę ograniczenia wpływów kapłaństwa oraz przeprowadzenia reform mających poprawić kondycję kraju. Jego ambitne plany niestety kończą się niepowodzeniem, a po upadku młodego faraona władzę przejmuje arcykapłan Herhor, zakładając nową dynastię.
Jednym z głównych wątków powieści jest konflikt między młodym faraonem a kastą kapłańską. Ramzes XIII od początku swoich rządów pragnie uniezależnić się od wpływów kapłanów, którzy przez lata dominowali politykę Egiptu. Młody władca nie chce być jak jego ojciec, pozwalający na manipulacje Herhora i innych arcykapłanów. Prus kreśli obraz państwa, w jakim faktyczna władza znajduje się w rękach kasty kapłańskiej, a faraon staje się jedynie symboliczną postacią. Egipt w tym czasie zmaga się z poważnym kryzysem – społeczeństwo jest podzielone, a nierówności między kapłanami a uciskanym ludem osiągają ekstremum. Kapłani, posiadając olbrzymie majątki i wpływy, żyją w luksusie, podczas gdy zwykli ludzie pracują ponad siły, głodują i cierpią. Ramzes XIII dostrzega te problemy i rozumie konieczność wprowadzenia zmian.
Ramzes XIII od wczesnych lat życia obserwuje realia rządów swojego ojca i na tej podstawie kształtuje własne poglądy na temat władzy. Jako młody chłopak jest lojalny wobec swojego ojca, ale dostrzega jego słabości. Faraon senior zaniedbywał sprawy państwowe, co doprowadziło Egipt do kryzysu. Ramzes zdaje sobie sprawę z tragicznej kondycji kraju – pusty skarbiec, ogromne nierówności społeczne i zubożała ludność to tylko niektóre z problemów, jakie napotyka podczas swojej podróży. Kapłani, dzięki datkom składanym przez ojca Ramzesa, stają się najbogatszą grupą w kraju, podczas gdy ludność cierpi z powodu głodu i wyczerpania. Kryzys gospodarczy pogłębiają pożyczki zaciągane u Fenicjan, które Egipt spłaca z wysokim procentem. Prus w realistyczny sposób pokazuje mechanizmy rządzące państwem.
Młody faraon dostrzega rozwiązanie problemów Egiptu w wojnie, która miałaby przynieść bogactwo i odbudować pozycję państwa na arenie międzynarodowej. Po objęciu tronu Ramzes XIII staje w obliczu odziedziczonych po ojcu problemów i podejmuje próbę radykalnych reform. Chce ulżyć najuboższym warstwom społecznym, poprawić ich warunki życia, a także nadać chłopom ziemię na własność. Ramzes marzy o zbudowaniu państwa sprawiedliwego, gdzie ludzie będą mogli odpocząć i nie będą uciskani. Jednak jego najważniejszym celem jest uniezależnienie władzy królewskiej od kapłanów, co oznacza konieczność ograniczenia ich przywilejów. W ten sposób młody faraon staje się zagrożeniem dla dotychczasowego porządku.
Ramzes XIII jest młody, energiczny i odważny, co budzi nadzieję wśród ludu, ale jednocześnie przeraża kapłanów takich jak Herhor. Władca chce zrealizować swoje ambitne plany. Kapłani jednak nie zamierzają oddawać swojej władzy i wpływów bez walki. Dla Herhora i jego otoczenia Ramzes staje się wrogiem, którego należy pokonać, aby utrzymać swoje przywileje i pozycję w państwie. W tym celu arcykapłani podejmują działania mające na celu zneutralizowanie młodego faraona.
Ramzes stara się działać szybko i zdecydowanie. Próbuje odbudować wojsko, planuje wojnę i snuje projekty z celem osłabienia kapłanów. Władca nie waha się przed podejmowaniem ryzyka, wierząc, że jego determinacja i poparcie ludu wystarczą, by pokonać Herhora. Kapłani jednak wykazują się sprytem i doświadczeniem – potrafią manipulować wydarzeniami, a ich bogactwo daje im przewagę finansową. Ramzes, opierając się na pożyczkach od Fenicjan, popada w zależność, która ostatecznie osłabia jego pozycję.
Konflikt między Ramzesem XIII a kapłanami jest przedstawiony przez Prusa jako walka dwóch odmiennych wizji państwa. Ramzes chce zmienić Egipt, unowocześnić go i przywrócić mu dawną świetność, podczas gdy kapłani bronią status quo, które gwarantuje im władzę i bogactwo. Mimo starań faraona to kapłani ostatecznie zwyciężają, a Herhor przejmuje władzę, zakładając nową dynastię.
Aktualizacja: 2024-12-31 16:33:03.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.