„Faraon” to powieść historyczna autorstwa Bolesława Prusa, której akcja rozgrywa się w starożytnym Egipcie. Została ona po raz pierwszy opublikowana w roku 1897 i ukazywała się w odcinkach w „Tygodniku Ilustrowanym”. Głównym bohaterem dzieła jest młody faraon, Ramzes XIII, który obejmuje tron po swoim ojcu i próbuje reformować państwo, na czele którego stoi. Ramzes XIII popada w konflikt z kastą kapłanów, do której należy jedna z najważniejszych osób w państwie, czyli Herhor.
Herhor to właściwie najważniejsza osoba w państwie, arcykapłan i minister wojny. To on wpływał na to, jak wyglądały rządy Ramzesa XII. Manipulował nim bowiem i wpływał na podejmowane przez władcę decyzje. Ojciec królowej zapewnił mu jego korzystne i wpływowe stanowisko.
Herhor miał ponad czterdzieści lat, odznaczał się dobrze zbudowanym ciałem, określano go też jako zamkniętego w sobie człowieka. Nie mówił zbyt wiele, niezbyt często patrzył ludziom w oczy. Zgodnie z obyczajem panującym w Egipcie nie zakrywał swoich rąk i nóg, pierś również miał odkrytą, nosił sandały, okrycie na biodrach oraz krótki fartuszek w niebieskie i białe paski. Pozbywał się swojego zarostu z racji pozycji kapłana, na głowie miał niewielki, gwardyjski hełm, a pod nim pasiastą chusteczkę.
Herhor zdobył bardzo wysoką pozycję, która zapewniała mu władzę i utrzymywał ją dzięki niezwykłej przebiegłości, potrafił skutecznie manipulować ludźmi. Nie wahał się sięgać po różne sposoby działania, by wpłynąć na władzę Ramzesa i ją ograniczyć. Doskonale zdawał bowiem sobie sprawę, że jeśli młody książę obejmie tron, to stanie się prawdziwym zagrożeniem dla kapłanów. Rozumiał też, że z jego powodu może stracić swoje wpływy w państwie. Udawało mu się jednak przewidywać wybrane działania Ramzesa i w ten sposób zmieniać sytuację na swoją korzyść. Manipulował przede wszystkim królową Nikotris, stał się jej powiernikiem. Herhor kierował się w życiu rozsądkiem i opanowaniem, stąd był przeciwieństwem młodego, gniewnego Ramzesa. Na początku nim także chciał manipulować, ale zrozumiał, że książę jest zbyt niezależny i buntowniczy, by mu się to udało. Nawet zbrodnia w rękach Herhora stawała się dla niego drogą do osiągnięcia celu. Z czasem Herhor i Ramzes stali się prawdziwymi wrogami. Gdy Ramzes XIII zmarł, stał się najważniejszą osobą w państwie, zatem zaczął wprowadzać własne rządy. Wziął też ślub z królową Nikotris i dzięki temu został faraonem i zapoczątkował nową dynastię w Egipcie.
Herhor jest zatem człowiekiem wysoko postawionym i świadomym swojej potęgi. Wykorzystywał ten wpływ do tego, by uzyskiwać określone efekty i wpływać na to, jak funkcjonowało państwo pod rządami Ramzesa XII. Chciał także zdominować jego następcę, ale spryt pozwolił mu na zorientowanie się, że nie jest to możliwe, sięgnął za to po inne metody. Inteligencja i umiejętność logicznego myślenia sprawiły, że nie tylko przetrwał próby zlikwidowania jego stanu i pozycji, ale też przeżył Ramzesa i zapoczątkował własną dynastię. Dowodziło to jego umiejętności przetrwania. Herhor był też bardzo bezwzględny, kierował się przede wszystkim własnymi celami i ambicjami. Dla nich był gotowy właściwie na wszystko, łącznie ze zbrodnią. Jego okrucieństwo, ambicja, spryt i bezwzględność zaprowadziły go jednak na sam szczyt, gdzie znalazł się u boku królowej po tym, jak wyeliminował wszystkie zagrożenia, jakie na niego czyhały.
Aktualizacja: 2024-12-19 10:56:54.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.