„Chawa Rubin” to opowiadanie Aleksandra Świętochowskiego, po raz pierwszy wydane w 1896 roku. Główną tematyką utworu są losy kobiety próbującej utrzymać rodzinę, na tle XIX-wiecznego polskiego społeczeństwa. W dziele pojawia się wiele ciekawie skonstruowanych sylwetek postaci.
Spis treści
Tytułowa bohaterka jest postacią uosabiającą determinację, siłę i poświęcenie. Chawa to trzydziestoletnia kobieta, której uroda została przyćmiona przez trudy codziennego życia. Mimo ubóstwa i wielu przeszkód jest niezwykle pracowita i przedsiębiorcza. Zajmuje się drobnym handlem, próbując utrzymać rodzinę. Jej działania, choć czasem ryzykowne, wynikają z nadziei na poprawę bytu. Nieustannie walczy z przeciwnościami, takimi jak brak pieniędzy, niesprawiedliwe traktowanie czy ograniczenia wynikające z jej pochodzenia. Chawa to postać tragiczna – jej wysiłki, choć przynoszą chwilową poprawę, ostatecznie prowadzą donikąd. Brutalna napaść ze strony Franka, podczas której zostaje ograbiona z oszczędności i listu, kończy się jej śmiercią. Chawa jest symbolem kobiety w świecie, który nie daje jej szansy na trwałą zmianę.
Symcha jest mężem Chawy. Mimo że wywodzi się z rodziny o tradycjach handlowych, nie potrafi odnaleźć się w realiach życia, co utrudnia życie jego żonie. Jest chory, bezrobotny i pogrążony w marzeniach o lepszym życiu, które uważa za swoje dziedziczne prawo. Jego poczucie dumy rodowej kontrastuje z niezdolnością do podejmowania działań, które mogłyby poprawić sytuację jego rodziny. Symcha jest w dużej mierze uzależniony od Chawy, na której spoczywa obowiązek utrzymania domu. Zamiast wspierać żonę, często krytykuje jej decyzje i działania, jak choćby próbę handlu jesiotrami. Na koniec zostaje sam z dziećmi.
Franek uosabia brutalność, egoizm i chciwość. Jest furmanem przewożącym pocztę. Początkowo traktuje Chawę z lekceważeniem i pogardą, które z czasem przeradzają się w nienawiść. Jego motywy wynikają zarówno z frustracji życiowych, jak i z niechęci do Żydów, co widać w jego późniejszych działaniach. Franek traci posadę listonosza na skutek własnych kradzieży, ale za swoje niepowodzenia obarcza winą Chawę. Planując zemstę, decyduje się na napad. Jego czyn – pobicie i okradzenie Chawy – symbolizuje agresję wobec słabszych i łatwych do wykorzystania. Jego złość, chciwość i brak skrupułów stają się przyczyną tragedii głównej bohaterki.
Na drugim planie pojawiają się postacie reprezentujące różne warstwy społeczne i postawy. Podsędkowa czy kasjerowa to klientki Chawy – bogatsze od niej, ale niechętne do sprawiedliwego handlu. Rybacy z kolei są przedstawieni jako ludzie równie biedni, dla których każda transakcja jest walką o przetrwanie. Postać babci Włostowickiej ukazuje natomiast solidarność i pomoc rodziny w trudnych chwilach, choć jest ona niewystarczająca, by zapobiec tragedii.
Aktualizacja: 2024-12-27 18:49:21.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.