Dzieje Tristana i Izoldy – problematyka

Autor problematyki: Piotr Kostrzewski.
Autor Inny

„Dzieje Tristana i Izoldy” to Å›redniowieczny utwór należący do gatunku romansów rycerskich. Tworzone w krÄ™gach kultury dworskiej, Å‚Ä…czÄ… elementy fantastyczne i opowieÅ›ci o miÅ‚oÅ›ci. W wypadku „Dziejów Tristana i Izoldy” jest to opowieść o nieszczęśliwej miÅ‚oÅ›ci dwojga kochanków, których uczucie jest wbrew caÅ‚emu Å›wiatu. Zarazem nie mogÄ… oni bez siebie żyć, co prowadzi do tragicznego finaÅ‚u opowieÅ›ci. MiÅ‚ość przezwycięża jednak nawet Å›mierć, symbolicznie Å‚Ä…czÄ…c ich poprzez wiecznie odrastajÄ…cy krzew gÅ‚ogu.

Problematyka Dziejów Tristana i Izoldy

Problematyka utworu oscyluje wokóÅ‚ motywu miÅ‚oÅ›ci tragicznej – niespeÅ‚nionej, sprowadzajÄ…cej na kochanków cierpienie i Å›mierć. Oto dwoje mÅ‚odych ludzi, dzielny rycerz Tristan i księżniczka Izolda, nieopatrznie wypijajÄ… napój miÅ‚osny. Eliksir Å‚Ä…czy ich uczuciem mocniejszym od Å›mierci, które zarazem nie ma prawa istnieć. Izolda jest bowiem przeznaczona seniorowi Tristana – królowi Markowi. Kochankowie nie mogÄ… wiÄ™c ze sobÄ… być, a zarazem nie potrafiÄ… bez siebie żyć. Prowadzi to do konfliktu z baronami króla i Å›redniowiecznymi normami moralnymi. Ostatecznie, nie chcÄ…c wiÄ™cej narażać Izoldy na niebezpieczeÅ„stwo, Tristan opuszcza ukochanÄ…. W odlegÅ‚ej Bretanii bierze Å›lub bez miÅ‚oÅ›ci z IzoldÄ… o BiaÅ‚ych DÅ‚oniach. Umiera jednak z tÄ™sknoty za swojÄ… prawdziwÄ… ukochanÄ…. Izolda JasnowÅ‚osa wkrótce doÅ‚Ä…cza do kochanka. Po Å›mierci ich groby Å‚Ä…czy krzew gÅ‚ogu.

Utwór niesie wiele podobieÅ„stw do antycznej tragedii. Tak samo jak w starożytnych utworach, bohaterowie nie sÄ… panami wÅ‚asnego przeznaczenia. Ich uczucie jest efektem niezawinionego bÅ‚Ä™du. Sprowadza on na nich zarazem szczęście i zgubÄ™. Nie mogÄ… oni jednak uciec od swojej miÅ‚oÅ›ci. Å»eby ze sobÄ… być Tristan i Izolda Å‚amiÄ… kolejne zasady moralne. Tristan jawnie sprzeniewierza siÄ™ kodeksowi rycerskiemu, a nawet zdradza seniora. Izolda z kolei zdradza męża w osobie króla Marka. Ten również jawi siÄ™ jako postać tragiczna – nieszczęśnik stojÄ…cy na drodze przeznaczeniu. Ostatecznym losem kochanków jest Å›mierć. Koniec, jaki musiaÅ‚o przynieść uczucie, zrodzone wbrew wszystkiemu i wszystkim.

Ostatnia scena opowieÅ›ci zdradza jednak przezwyciężajÄ…cÄ… wszystko moc miÅ‚oÅ›ci. WyrastajÄ…cy z grobu Tristana i wrastajÄ…cy w mogiÅ‚Ä™ Izoldy gÅ‚óg symbolicznie Å‚Ä…czy kochanków po Å›mierci. Przekazem utworu jest bowiem myÅ›l, że prawdziwa miÅ‚ość to uczucie potężniejsze niż wszystko. Usprawiedliwia wszelkie czyny, popeÅ‚nione w swoim imieniu. CzÅ‚owiek nie wybiera bowiem miÅ‚oÅ›ci, a pochodzi ona od Boga.

ZnajÄ…cych Å›redniowieczne realia „Dzieje Tristana i Izoldy” mogÄ… zaskoczyć. StojÄ… one bowiem w sprzecznoÅ›ci z prezentowanymi przez literaturÄ™ parenetycznÄ… wzorcami etycznymi. Należy jednak nadmienić, że opowieść ta jest wytworem kultury dworskiej – charakteryzujÄ…cej siÄ™ nieco innÄ… wrażliwoÅ›ciÄ… na relacje damsko-mÄ™skie. Zarazem jednak „Dzieje Tristana i Izoldy” sÄ… kolejnym wcieleniem odwiecznego toposu nieszczęśliwej miÅ‚oÅ›ci, tym razem w Å›redniowiecznej literaturze. Na swój sposób wyrażajÄ… dylemat, jak dobra z natury miÅ‚ość może sprowadzać na czÅ‚owieka cierpienie.


Przeczytaj także: Afryka Kazika – plan wydarzeń

Aktualizacja: 2024-07-09 13:13:22.

Staramy siÄ™ by nasze opracowania byÅ‚y wolne od bÅ‚Ä™dów, te jednak siÄ™ zdarzajÄ…. JeÅ›li widzisz bÅ‚Ä…d w tekÅ›cie, zgÅ‚oÅ› go nam wraz z linkiem lub wyÅ›lij maila: [email protected]. Bardzo dziÄ™kujemy.