Tristan jest rycerzem w służbie króla Kornwalii Marka. Szlachetny i doskonale obeznany z rzemiosłem wojennym młodzieniec stanowi wzór średniowiecznego rycerza. Wszystko to zmienia jedna niefortunna pomyłka — wypicie magicznego napoju, który powoduje miłość silniejszą od śmierci. Zakochany z wzajemnością w żonie swojego seniora, Izoldzie Jasnowłosej, Tristan sprzeniewierza zasady etosu rycerskiego. Nie mogąc zaś żyć bez ukochanej, umiera na obczyźnie. Dopiero w śmierci odnajduje spokój i zjednoczenie z Izoldą.
Tristan pochodził z zacnego rodu. Jego ojcem był Rivalen, sprawujący władzę królewską nad ziemią lońską. Matką zaś Blancheflor — siostra króla Kornwalii Marka. Tym samym późniejszy senior pozostawał również jego wujem. Jednak to nie oni wychowali młodzieńca. Rivalen zginął jeszcze przed jego narodzinami w czasie walk z diukiem Morganem. Matka umarła po porodzie z żalu, czego pamiątką było imię bohatera — „tristus” oznacza po łacinie „smutny”. Wychowaniem chłopca zajął się Rohałt Dzierżący Słowo. W tajniki rycerskiego fachu wprowadził go zaś koniuszy Gornewal.
Tristan wyrósł na wspaniałego mężczyznę. Odznaczał się wyjątkową urodą, był przy tym sprawny fizycznie i zwinny. Gy dosiadał konia, jego postawa wzbudzała podziw. Głowę zdobiły mu piękne kędziory o jasnym kolorze.
Bohater odznaczał się nie tylko swoją urodą. Tristan był przede wszystkim uosobieniem rycerskich cnót, jakie za młodu wpoił mu Gornewal. Wykazywał niezwykłe poczucie honoru, był przy tym najwaleczniejszym z przybocznych króla Marka. Wierność, jaką okazywał swojemu seniorowi, była godna wszelkiego podziwu. To dla niego zdobył się na walkę z Morhołtem — słynącym ze swych umiejętności irlandzkim rycerzem. Nie oznaczało to jednak nieroztropności młodzieńca. Owszem, bohater brzydził się wszelkim kłamstwem, potrafił jednak używać forteli. Młodzieniec potrafił zręcznie oprawić zwierzynę łowną, co również uchodziło w tamtych czasach za przejaw wysublimowania.
Oprócz waleczności i sprytu Tristan przejawiał też delikatniejszą stronę natury. Jego dworskie maniery robiły wrażenie, a nawet budziły zazdrość baronów króla Marka. Oprócz tego podziwiano jego umiejętności artystyczne. Podczas pierwszej wizyty na zamku króla Marka zadziwił bowiem wszystkich grą na harfie.
Wszystkie te szlachetne cechy charakteru i rycerskie cnoty Tristan sprzeniewierzył przez miłość. Nieopaczne wypicie napoju miłosnego spowodowało, że zapałał wzajemną miłością do wybranki króla Marka — Izoldy Jasnowłosej. Od tego momentu szlachetny rycerz wielokrotnie łamał zasady etosu, zmuszony przez uczucie silniejsze od śmierci. Zdrada, kłamstwo i odstęp stały się jego sposobem na bliskość z Izoldą. Nie chcąc jednak narażać swojej ukochanej na utratę czci, dobrowolnie odszedł na wygnanie.
Tristan jest przedstawiony jako wzór rycerza idealnego. Przejawia wszystkie osiem cnót etosu chrześcijańskiego wojownika, a zarazem odzwierciedla dworski ideał kochanka. Zarazem jednak staje się ofiarą miłości — szlachetnym człowiekiem zmuszonym do zdrady swoich zasad w imię uczucia. Jako rycerz zmuszony do wyboru między honorem a miłością silniejszą od śmierci, bohater budzi współczucie. To, że jego los jest spowodowany zrządzeniem losu, czyni Tristana postacią tragiczną.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.