Izolda Jasnowłosa to żona króla Kornwalii Marka, a zarazem ukochana rycerza Tristana. Tworząca z nim parę słynnych kochanków niewiasta łączy w sobie piękno i grozę kobiecego rodzaju. Ofiara magicznego wywaru, potrafi być okrutna i prebiegła w obronie swojej miłości. Zmienna, kierująca się emocjami Izolda nie czuje wyrzutów sumienia, oszukując męża. Zarazem dla swojego ukochanego potrafi znieść wiele cierpienia. Dopiero po śmierci zostaje symbolicznie połączona krzakiem głogu ze swym kochankiem.
Izolda Jasnowłosa była irlandzką królewną — córką władców wyspy, a zarazem siostrzenicą potężnego rycerza Morhołta. Ze względu na śmierć, jaką Tristan zadał mu w pojedynku, początkowo nienawidzi swojego późniejszego kochanka. Oprócz nich blisko jest również ze swoją dwórką o imieniu Brangien. Dziewczyna jest niezwykle przywiązana do swojej pani. Na tyle, by podszyć się pod nią podczas nocy poślubnej królowej z Markiem.
Izoldę opisano jako kobietę o zgrabnej, smukłej sylwetce. To, co wyróżniało ją na tle innych, były piękne włosy jasnego koloru. Właśnie od nich wzięła swój przydomek, a pamięć ich niesamowitego uroku przywiodła Tristana na irlandzki dwór. Król Marek chciał się bowiem ożenić jedynie z kobietą o włosach tak jasnych, jak przyniesiony mu przez pewną jaskółkę.
Królowa zaskakiwała temperamentem. Kierując się uczuciami, wykazywała niezwykłą zmienność, a wręcz wybuchowość charakteru. Gdy dowiaduje się, że Tristan zabił jej wuja, pragnie zabić rycerza. Czuje się odtrącona poprzez fakt, że bohater zdobywa jej rękę w imieniu innego mężczyzny. Poznając przyczyny ich pojedynku, rozsądnie poniechała jednak zemsty na rannym rycerzu.
Po wypiciu magicznego napoju jej serce należy już jednak tylko do Tristana. Pała do niego miłością namiętną, zazdrosną i nie znającą wstydu. Szczęście znajduje tylko w ramionach kochanka, jest w stanie poświęcić wszystko dla swojego uczucia. Nie waha się kłamać, czy nawet próbować zabić wierną Brangien dla osiągnięcia swojego celu. Zna również wiele forteli, jak choćby ten z manipulacją przysięgą podczas próby żelaza. Królowa, podobnie jak jej matka posiada również dużą wiedzę o ziołach.
Zdrada króla Marka nie budzi w bohaterce wyrzutów sumienia. Wręcz przeciwnie, uważa, że Bóg sprzyja jej miłości do Tristana. Mimo to Izolda potrafi również jemu okazać swój gniew. Gdy sądzi, że Tristan zapomniał o niej dla innej Izoldy, gardzi nim i przepędza sprzed swojego oblicza. Wykazuje nie tylko zmienność charakteru, ale również ogromną dumę.
Królowa nie potrafiła jednak żyć bez swojego ukochanego. Gdy ten umiera z tęsknoty za nią, Izolda wkrótce dołącza do niego. Dopiero w śmierci kochankowie zostają połączeni przez symboliczny krzak głogu.
Izolda to postać niejednoznaczna. Czasami zdaje się niewinną ofiarą miłosnego napoju; kobieta brutalnie doświadczaną przez otoczenie ze względu na tragiczny zbieg okoliczności. Innym razem ta niezwykle piękna niewiasta jawi się jako bezwzględna, a wręcz diaboliczna. Potrafi walczyć o swoje uczucie, nie cofając się przed planowaniem morderstwa i oszukiwaniem na Sądzie Bożym. Delikatna, a zarazem okrutna — Izolda to kobieta wielu kontrastów. Uosabia coś pomiędzy wizję idealnej damy średniowiecznego dworu a pogańską siłą zdesperowanej kobiety.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.