Lucy Maud Montgomery to autorka młodzieżowej powieści „Ania z Zielonego Wzgórza”, opowiadającej o jedenastoletniej sierocie, Ani Shirley, która przypadkiem trafia na Zielone Wzgórze, do domu Maryli i Mateusza Cuthbertów. Ania przeżywa wiele przygód i dorasta na oczach czytelników, wprowadzając do powieści liczne interesujące motywy literackie.
Spis treści
Na początku powieści Ania Shirley ma około jedenastu lat, a pod jej koniec jest już prawie siedemnastoletnią młodą kobietą. Motyw dorastania jest wyraźnie obecny, gdy Ania zmaga się z trudnościami tego procesu, popełnia błędy i uczy się na nich. Jej dorastanie jest pełne zarówno radości, jak i trosk, a dodatkowym wyzwaniem jest dla niej przystosowanie się do nowej społeczności w Avonlea.
Po przybyciu na Zielone Wzgórze Ania poznaje wiele dzieci, co wprowadza motyw przyjaźni. Najważniejsza jest jej relacja z Dianą Barry, z którą szybko się zaprzyjaźnia:
„Nareszcie była niedziela. Zeszłego tygodnia Ania widziała Dianę kilka razy, ale nie miała okazji do bliższego z nią zapoznania się, gdyż zawsze znajdowała się pod opieką matki. Ale tego popołudnia, kiedy Ania siedziała na stopniach werandy, wyglądając bezmyślnie na drogę, zobaczyła Dianę przechodzącą przez pole należące do Barrych i zmierzającą w stronę osiedla. Prędko skoczyła do przodu, żeby ją dogonić.
– Cześć – powiedziała z rozbrajającym uśmiechem. – Jestem Ania z Zielonego Wzgórza. Czy nie chciałabyś zostać moją serdeczną przyjaciółką? To nie jest bardzo daleko do Zielonego Wzgórza.
Diana spojrzała na Anię zdumionymi oczami. Była towarzyska i miła, ale była również bardzo nieśmiała.
– Owszem, bardzo chciałabym – powiedziała nieśmiało. – Cieszę się, że to ty zagadnęłaś mnie pierwsza. Mama mówiła, że mam czekać, aż ktoś nas przedstawi, ale ja naprawdę chciałam cię poznać.”
Ten fragment ukazuje nieśmiałość Diany oraz bezpośredniość i entuzjazm Ani, które stanowią podstawę ich przyszłej przyjaźni. Choć ich codzienne spotkania przerywa zakaz matki Diany po niefortunnym incydencie z winem porzeczkowym, Ania ratuje siostrę Diany, co pozwala na kontynuację ich przyjaźni przez wiele lat.
Ania Shirley ma niezwykle bujną wyobraźnię, co jest ważnym motywem w powieści. Fantazje pomagają jej radzić sobie z trudną rzeczywistością, np. gdy wyobraża sobie, że jest Kordelią żyjącą w pałacu. Wyobraźnia upiększa jej świat, choć czasem prowadzi do kłopotów, jak w przypadku, gdy wyobraża sobie duchy w lesie:
„Zbiegła na drugą stronę wzgórza i szła wśród trawiastej, usianej stokrotkami miedzy. Zbliżyła się do małego zagajnika, gdzie smukłe brzozy chwytały za ręce, jakby chciały przeskoczyć przez ścieżkę. Na chwilę przystanęła, żeby popatrzeć na ten wesoły taniec brzóz, które zdawały się bawić w duchy, a potem wbiegła między nie. Ręce drżały jej ze strachu i chciała uciec, ale zmusiła się, żeby iść dalej.”
Ania jest sierotą, jednak w powieści pojawia się motyw rodziny. Trafia pod opiekę Maryli i Mateusza Cuthbertów. Maryla początkowo traktuje ją surowo, podczas gdy Mateusz od razu się do niej przywiązuje. Z czasem Ania staje się dla nich jak córka, a oni dla niej prawdziwymi rodzicami, wypełniając pustkę w ich życiu.
Ania jest ambitna i oddana nauce. Rywalizuje w szkole z Gilbertem Blythe o najlepsze wyniki, dostaje się na seminarium i ma szansę na studia, z których rezygnuje, by pomóc Maryli:
„Tego samego wieczoru Ania weszła na Zielone Wzgórze i powiedziała Maryli o swojej decyzji. Maryla siedziała w kuchni przy oknie, z gazetą w ręku; gdy usłyszała słowa Ani, odłożyła ją i spojrzała na dziewczynę ze zdumieniem.
– Ależ Aniu, to niemożliwe – powiedziała. – Jak mogłabyś zrezygnować z takiej okazji? Przecież to twoje marzenie.
– Wiem, Marylo – odparła Ania spokojnie. – Ale moje marzenie zmieniło się. Po śmierci Mateusza nie mogę zostawić ciebie samej. Zielone Wzgórze to mój dom i moje miejsce jest tutaj, z tobą.
– Aniu, nie mogę pozwolić, żebyś poświęciła się dla mnie – powiedziała Maryla, a jej głos zadrżał.
– Nie nazywaj tego poświęceniem, Marylo. To jest mój wybór i moja decyzja. Zielone Wzgórze jest dla mnie ważniejsze niż seminarium. Możemy być szczęśliwe tutaj razem, prawda?”
Ten fragment pokazuje, jak Ania, choć ambitna i marząca o nauce, wybiera pozostanie na Zielonym Wzgórzu, by wspierać Marylę po śmierci Mateusza.
W powieści często pojawia się motyw natury, otaczającej Avonlea. Przyroda zachwyca Anię i stanowi dla niej wielką inspirację, odgrywając ważną rolę w jej życiu i w utworze.
„Avonlea leży wśród drzew klonowych, na czerwonych ziemiach wyspy Księcia Edwarda, pod jasnym, błękitnym niebem. Wiosną, kiedy drzewa są pokryte delikatnym, zielonym listowiem, a łąki są pełne kwitnących kwiatów, wieś wygląda jak miejsce z bajki. Każda droga, każde pole, każda dolina ma swoje własne uroki i wszystkie te piękne miejsca Ania nazywała i uwielbiała po swojemu. Były więc Cichy Zakątek, Strumień Usmiechów, Złota Droga i Aleja Zakochanych. Przyroda była dla Ani niewyczerpanym źródłem radości i inspiracji, a jej wyobraźnia nadawała jej dodatkowego blasku i czaru.”
Ten fragment pokazuje, jak piękna i inspirująca była przyroda w Avonlea oraz jak mocno wpływała ona na wyobraźnię i emocje Ani Shirley.
Aktualizacja: 2024-07-31 17:58:55.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.