Idealny ustrój polityczny Platona zakładał istnienie trzech klas społecznych: Zarobników, Strażników i Pomocników. Każda z nich miała ściśle określone zadania, wynikające z wrodzonych predyspozycji ich członków. Tylko w taki sposób, zdaniem filozofa, można było osiągnąć w państwie prawdziwą sprawiedliwość.
Do tej klasy mieli należeć wszyscy ci, którzy zajmują się wytwarzaniem niezbędnych w państwie rzeczy. Oprócz rolników byli to więc wszelkiej maści rzemieślnicy, kupcy i ludzie zarabiający na swoje życie pracą. Jako jedyni w całym państwie mieli prawo do posiadania własności prywatnej.
Pełnili w państwie Platona funkcję klasy wojskowej oraz prawdopodobnie porządkowej. Byli kształtowani od najmłodszych lat przy pomocy odpowiednio ocenzurowanej sztuki i wychowania fizycznego. Wychowanie miało na celu stworzyć jednostki zrównoważone, w których umiłowanie mądrości łączyłoby się z odwagą. Platon porównuje tę klasę do psów stróżujących, wyuczonych kochać ludzi znanych i okazywać nieufność obcym. U Strażników, tak jak w tych zwierzętach, miał zostać zaszczepiony instynkt obrony obywateli własnego państwa.
Potrzebne jedzenie na rok i ekwipunek mieli im dostarczać rzemieślnicy. Strażnicy nie posiadali własności prywatnej, mieszkali i jedli wspólnie.
Najlepsi spośród Strażników, wykazujący szczególne umiłowanie mądrości, mieli dostąpić wcielenia w szeregi Pomocników. Platon przewidywał im rolę administratorów państwa, jego władców.
Szkolenie Pomocnika różniło się tym od Strażnika, że wzbogacano je o zagadnienia matematyczne. Z czasem dodawano również „wolne myślenie” - filozofię. Ustrój Platona określano bowiem mianem „państwa filozofów”. Pomocnik był też założenia starszy od pozostałych członków społeczeństwa. Gwarantowało to odpowiednie doświadczenie, stabilnych charakter i szacunek innych obywateli.
Dzisiaj ustrój Platona nie znalazłby wielu zwolenników ze względu na totalitarny charakter. Wynika on z rozumienia życia zbiorowego człowieka jako przedłużenia jego życia prywatnego. Dla Platona istnieje analogie pomiędzy państwem a ludzkim organizmem. Ustrój jest jak życie wewnętrzne, składające się z trzech elementów - pożądliwości, temperamentu i rozumu. Człowiek, w którym te składowe zajmują należne sobie, harmonijnie miejsce, określany jest jako sprawiedliwy. Dlatego filozof dzieli państwo na trzy klasy i każdej powierza tylko jedno zadanie. Zarobnicy tworzą, ponieważ odpowiadają pożądliwości rzeczy. Strażnicy bronią, będąc odpowiednikiem temperamentu. Pomocnicy zaś zarządzają, tak jak człowiekiem powinien kierować rozum.
Gwarantem sprawiedliwości w państwie Platona jest więc zajmowanie się przez jego mieszkańców tylką tą pracą, do jakiej zostali najlepiej predysponowani.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.