Hans Christian Andersen jest jednym z najbardziej znanych autorów baśni. To właśnie on stworzył „Królową Śniegu”, historię opowiadającą o losach dwojga dzieci. Jeden z bohaterów, chłopiec o imieniu Kaj, zostaje zafascynowany postacią Królowej Śniegu. Do jego serca i oczu wpadają też odłamki diabelskiego zwierciadła, które czynią go złym człowiekiem i ostatecznie prowadzą do tego, że podąża za Królową Śniegu do jej pałacu. Ostatecznie ratuje go jego przyjaciółka, Gerda, która wyrusza na poszukiwania Kaja i sprowadza go z powrotem do domu. Historia ta zawiera wszystkie klasyczne cechy baśni.
Spis treści
Pierwszą cechą wyróżniającą baśnie jest brak dokładnego czasu i miejsca akcji. Nie jest jasne, w którym mieście czy w jakim okresie rozgrywa się „Królowa Śniegu”. Andersen podaje jedynie kilka wskazówek dotyczących kontynentu, gdzie mają miejsce opisywane wydarzenia, wspominając postacie takie jak Finka i Laponka. Mimo to trudno przypisać tę opowieść do konkretnych czasów czy realiów, co nadaje jej uniwersalny charakter. Dzięki temu przekazywane w niej wartości są aktualne dla kolejnych pokoleń czytelników.
Fantastyczne wydarzenia to kolejny nieodzowny element baśni. Obejmują one niezwykłe postaci, które nie istnieją w rzeczywistym świecie. W tej opowieści jest to Królowa Śniegu. Inne postacie, takie jak mówiący renifer czy czarownica, również należą do fantastycznego świata. Fantastycznymi elementami są również rozbite lustro czarnoksiężnika, którego okruchy zmieniają ludzi na gorsze, oraz pałac Królowej Śniegu. To właśnie te elementy tworzą unikalny klimat baśni.
Morał to kolejna nieodłączna część każdej baśni. Jest to wnioskująca lekcja, którą czytelnik może wyciągnąć z historii. "Królowa Śniegu" uczy, że warto w życiu dążyć do osiągnięcia celu, pokazuje, że dobro zawsze triumfuje nad złem, a miłość i przyjaźń są w stanie przetrwać wszelkie trudności. Taki morał nadaje opowieści walory edukacyjne i ma szczególny wpływ na młodszych odbiorców.
Kolejnym warunkiem, który musi spełniać utwór, aby mógł być uznany za baśń, jest triumf dobra nad złem. W takim świecie zło zwykle przegrywa, ponieważ opowieść ma mieć walory wychowawcze. W przypadku dzieła Andersena zło reprezentuje bezwzględna Królowa Śniegu, podczas gdy dobro jest uosabiane przez kochającą Gerdę. Kaj zostaje uwiedziony przez zło za sprawą okruchów diabelskiego zwierciadła, ale dzięki interwencji Gerdy i jej miłości wraca na dobrą drogę i znów staje się dobrym człowiekiem.
Charakterystyczną cechą baśni jest również narracja z perspektywy trzeciej osoby. Narrator jest wszechwiedzący i zna wszystkie wydarzenia, a sposób, w jaki się wypowiada, jest typowy dla tego gatunku, używając odpowiednich zwrotów i sformułowań.
„Królowa Śniegu” spełnia wszystkie te gatunkowe wymogi, co czyni ją klasycznym przykładem baśni. To jedna z najważniejszych opowieści tego rodzaju, która wciąż przyciąga nowych czytelników, zafascynowanych historią Kaja i Gerdy.
Aktualizacja: 2024-08-28 14:24:48.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.