Hans Christian Andersen to jeden z najsłynniejszych autorów baśni. Jego opowiadanie „Królowa Śniegu”, które cieszy się ogromną popularnością od wielu lat, zostało napisane w 1844 roku i opublikowane w następnym roku. Historia ta przedstawia losy dwojga dzieci, które pozostają przyjaciółmi do chwili, gdy do oka chłopca o imieniu Kaj dostaje się odłamek lodu ze zwierciadła Królowej Śniegu. W przeciwieństwie do innych baśni Andersena, które często czerpią z folkloru, „Królowa Śniegu” jest w pełni dziełem jego wyobraźni. Morał tej opowieści podkreśla, że prawdziwa przyjaźń jest zdolna do pokonania wszelkich przeciwności.
Spis treści
Dawno temu, złowrogi czarownik stworzył lustro, zniekształcające rzeczywistość i wpływało na ludzkie umysły w negatywny sposób. Jego uczniowie rozbili je na kawałki, które rozprzestrzeniły się po świecie. W pewnym mieście mieszkały dwójka dzieci, Kaj i Gerda, którzy byli najlepszymi przyjaciółmi. Pewnego dnia babcia Kaja opowiedziała im o Królowej Śniegu. Gerda była przerażona, ale Kaj był zafascynowany tą postacią i codziennie próbował ją odnaleźć.
Pewnego zimowego dnia, podczas zabawy na dworze, Kajowi odłamki lustra wpadły mu do oka oraz do serca. Od tego momentu jego charakter uległ drastycznej zmianie - stał się nieuprzejmy, opryskliwy i zerwał więź z Gerdą.
Podczas zimowej zabawy Kaj zauważył piękne sanie, które należały do Królowej Śniegu. Przywiązał swoje saneczki do ich zaprzęgu, a Królowa zabrała go do swojego lodowego pałacu. Kaj był zachwycony nowym miejscem.
Kiedy Gerda zauważyła, że Kaj zniknął, postanowiła wyruszyć na jego poszukiwanie. W swojej podróży spotkała wielu ludzi: najpierw trafiła do chaty czarownicy, która chciała ją zatrzymać, ale Gerda udało się uciec. Następnie, dzięki wskazówkom Wrony, udała się do pałacu, gdzie królewna, choć nie była przyjaciółką Kaja, wysłuchała jej historii i wysłała ją w dalszą drogę złotą karetką.
Gdy Gerda została ujęta przez bandę rozbójników, pomogła jej córka herszta, która wzruszona opowieścią dziewczynki, obdarowała ją prowiantem i reniferem. Gerda dotarła do chaty Laponki, a stamtąd udała się do jej przyjaciółki, Finki.
Ostatecznie Gerda dotarła do pałacu Królowej Śniegu, gdzie znalazła Kaja, który nie pamiętał o niej. Jej łzy rozpuściły lód w oczach i sercu Kaja, przywracając mu pamięć. Kaj i Gerda wrócili do domu, odkrywając, że dorosłość nastała, a ich przyjaźń przetrwała próbę czasu.
Dawno temu, zły czarownik stworzył magiczne lustro, które zniekształcało dobre rzeczy, ukazując je w wypaczony sposób, podczas gdy złe aspekty rzeczywistości stawały się w nim wyraźnie widoczne. Pewnego dnia uczniowie czarownika zniszczyli lustro, a kawałki szkła rozsypały się po ziemi. Gdy taki odłamek trafił do oka, osoba zaczynała dostrzegać wszystko w ciemnych barwach, natomiast jeśli trafił do serca, człowiek stawał się złośliwy i zgorzkniały.
W pewnym mieście mieszkała dwójka przyjaciół, Kaj i Gerda. Pewnej zimy babcia Kaja opowiedziała im o Królowej Śniegu, co wywołało u Gerdy strach. Kaj, przeciwnie, był całkowicie zafascynowany opowieścią o Królowej i każdej nocy, podczas burzy śnieżnej, wyczekiwał jej pojawienia się przez okno.
Następnego dnia Kaj znów patrzył na spadające płatki śniegu, kiedy jeden z nich przybrał postać groźnej kobiety. Kilka chwil później doszło do dramatycznego incydentu – odłamki lodu wpadły Kajowi do oka i serca.
Od tamtej chwili chłopiec uległ całkowitej przemianie. Stał się nieuprzejmy, niegrzeczny i wrogi wobec innych, a jego złe zachowanie objawiało się również wobec dorosłych. W wyniku tego zerwał więzi z Gerdą. Gdy nadeszła kolejna zima, Kaj wyszedł na plac zabaw i dostrzegł piękne sanie. Zafascynowany nimi, przywiązał swoje saneczki do zaprzęgu. Okazało się, że były to sanie Królowej Śniegu. Kobieta zaopiekowała się chłopcem, ciepło go otulając futrami, a następnie zabrała go do Laponii, co sprawiło Kajowi wielką radość. Chłopiec czuł się szczęśliwy w towarzystwie Królowej.
Kiedy Gerda odkryła zniknięcie Kaja, ogarnęła ją prawdziwa rozpacz. Jako wierna przyjaciółka i serdeczna osoba, postanowiła wyruszyć na jego poszukiwanie. Udała się nad rzekę, gdzie wsiadła do łódki i płynęła nią aż do wiśniowego sadu, w którym znajdował się domek zamieszkany przez nieznaną staruszkę. Okazało się, że była to czarownica, która zamierzała zatrzymać Gerdę przy sobie, aby nie czuć się samotną. W swoim ogrodzie zakopała róże, by nie przypominały Gerdzie o Kaju. Kiedy dziewczynka się rozpłakała, jej łzy spadły na ziemię, a na tym miejscu wyrosły kwiaty, które zaśpiewały jej, gdzie znajduje się Kaj. Gerda zdołała uciec z chatki czarownicy i kontynuować swoją podróż.
Podczas wędrówki, gdy nastała zima, Gerda spotkała wronę, która powiedziała jej, że chłopiec w jednym z królestw ożenił się z księżniczką, co mogło oznaczać, że to Kaj. Wrona wpuściła dziewczynkę do pałacu, gdzie Gerda udała się do królewskiej sypialni, ale Kaja tam nie znalazła. Mimo to, królewna wysłuchała jej historii i pozwoliła jej przenocować w zamku, a następnego dnia Gerdę wysłano dalej w podróż złotą karocą.
Gerda została później napadnięta przez rozbójników, ale córka herszta, która pragnęła towarzyszki do zabawy, uratowała jej życie. Wzruszona opowieścią Gerdy o Kaju, dziewczynka dała jej prowiant i pomogła jej uciec. Dzięki małej rozbójniczce Gerda mogła kontynuować podróż z reniferem i zapasem jedzenia.
Dotarła następnie do chaty Laponki, która ją przyjęła i ostrzegła przed trudnościami dalszej drogi. Laponka napisała list do swojej przyjaciółki Finki, która gościła Gerdę z wielką serdecznością. Po odpoczynku i posiłku, Gerda kontynuowała swoją podróż, wyruszając znów na reniferze.
Renifer w końcu przybył do ogrodu Królowej Śniegu i tam zostawił Gerdę. Dziewczynka musiała zmagać się z przenikliwym zimnem i śniegiem, który zamieniał się w przerażające potwory. W desperacji zaczęła odmawiać modlitwę „Ojcze nasz”, co przyciągnęło anioły, które bezpiecznie doprowadziły ją do pałacu Królowej Śniegu.
Wnętrze pałacu było pełne zimna, ale Gerda w końcu odnalazła Kaja. Niestety, chłopiec jej nie rozpoznał. Gerda zaczęła płakać, a jej łzy spadły na oczy i serce Kaja, topiąc lód, który tam tkwił. Dzięki temu Kaj odzyskał pamięć i znów stał się tym, kim był wcześniej. Razem opuścili pałac i wrócili do domu, po drodze spotykając wszystkich, którzy pomogli Gerdzie w jej podróży. Po powrocie do domu spojrzeli w lustro i zobaczyli, że są już dorosłymi ludźmi.
Aktualizacja: 2024-08-21 15:43:29.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.