„Cudzoziemka” to najważniejsze dzieło Marii Kuncewiczowej. W utworze autorka porusza wiele tematów związanych z zawiłościami ludzkiej psychiki. W utworze poruszone zostaje kilka istotnych wątków w oparciu o postać głównej bohaterki.
Jednym z najważniejszych tematów w „Cudzoziemce” Marii Kuncewiczowej jest historia głównej bohaterki, Róży Żabczyńskiej. Kobieta pochodzi z Polski, ale wychowywała się w Rosji, w Taganrogu. Była tam traktowana jako obca, wyśmiewano ją za polskie korzenie. Po przyjeździe do ojczyzny wcale nie było lepiej - tu również czuła się obco, głównie z powodu konieczności opuszczenia Rosji z przymusu rodziców i cioci Luizy (siostry ojca), która zabrała ją do Warszawy. Jej akcent był tematem żartów.
Róża w ciągu swojego życia jedynie raz otworzyła się przed kimś, aby opowiedzieć o swoich trudnych doświadczeniach. Była to jej pierwsza i właściwie ostatnia miłość, Michał Bądski, syn profesora muzyki, do którego uczęszczała na lekcje skrzypiec bohaterka. To dla niego zaczęła przykładać wagę do wyglądu, swojej twarzy i ubioru. Kobieta kochała go bardzo mocno, a na dowód swojego uczucia podarowała mu rzeźbiony krzyżyk. Mężczyzna jednak skrzywdził ją i porzucił podczas studiów w Petersburgu.
Złamało to serce Cudzoziemki, które już nigdy nie zostało uleczone. Odebrała mu podarowany krzyż i stanowił on dla niej ważną pamiątkę do końca życia. Wyszła za mąż z rozsądku, do końca życia źle traktowała swojego męża, który w przeciwieństwie do niej naprawdę ją kochał. Był to jeden z pierwszych trudnych momentów w jej życiu. Do kolejnych należała śmierć syna Kazimierza oraz wykorzystanie przez Adama, z którego poczęła się ich jedyna córka, Marta. Kobieta całe życie cierpiała, co dawało wyraz jej zachowanie wobec bliskich. Jej stan i relacje z bliskimi nie poprawiły się aż do jej śmierci. Róża zmarła w poczuciu krzywdy i osamotnienia.
Z powodu nieszczęśliwej miłości do Michała, do końca życia nie kochała żadnego mężczyzny. Róża wykorzystywała swoje fizyczne atuty, aby rozkochiwać w sobie mężczyzn, których wykorzystywała, a potem łamała im serca. Taka zabawa sprawiała jej dużo satysfakcji, co było jednym z niewielu pozytywnych uczuć w jej życiu. Z rozsądku wyszła za Adama Żabczyńskiego, ale nie była z nim szczęśliwa. Wyżywała się na nim, traktowała go oschle, co dało o sobie znać, gdy mężczyzna wyprowadził się od niej do innej kobiety. Jej relacje z mężczyznami były bardzo trudne, napiętnowane przez sytuację z Michałem Bądskim.
Róża trzymała całą rodzinę w silnych ryzach. Ustawiała życie nie tylko mężowi, ale również dzieciom. Władysław właściwie do decyzji o ślubie z Jadwigą nigdy nie zrobił nic wbrew matce. Potem ciągle był do niej przywiązany i dawał sobie wchodzić na głowę. Zmieniło się to dopiero po wizycie wraz z matką w Ostii. Syn zabrał tam Różę, ponieważ jej to obiecał. Od tego czasu dystansował się od rodziców. Podobna sytuacja miała miejsce w przypadku Marty. Kobieta nie potrafiła pokochać dziewczynki aż do 7 roku jej życia. Gdy ta zachorowała na poważną chorobę, była bliska podania córce zbyt dużej dawki leku. Od tego czasu poświęcała uwagę córce, jednak nie umiała jej kochać. Angażowała się w jej wychowanie muzyczne, zwłaszcza, gdy zaczęła przejawiać talent muzyczny przez śpiew. Uparła się, aby rozwijała swój talent i podążała za muzyką, którą kochała bardziej niż kogokolwiek w swoim życiu.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.