Michał Bądski zostaje przedstawiony w „Cudzoziemce” jedynie jako powód największych cierpień Róży Żabczyńskiej. Główna bohaterka wspomina go wielokrotnie w utworze, ukazując ogrom straty oraz ból, jaki pozostał w niej po odrzuceniu przez mężczyznę. Nie jest on bohaterem utworu w dosłownym tego słowa znaczeniu, ponieważ czytelnik może poznać go jedynie ze wspomnień tytułowej cudzoziemki. Występuje jedynie w retrospekcjach, ani razu nie pojawia się jako bezpośredni uczestnik wydarzeń utworu (ostatniego dnia życia Róży).
Bohater był synem Januarego Bądskiego, profesora muzyki, u którego Róża pobierała lekcje skrzypiec. Zajęcia te były ogromną pasją bohaterki, jednak Michał szybko znalazł się w centrum jej zainteresowań. Dzięki niemu Róża odkryła w sobie piękno i pierwiastek kobiecy. Zaczęła zwracać uwagę na swój wygląd pod wpływem licznych komplementów Michała.
Młodzi byli w sobie ze wzajemnością zakochani, jednak ich uczucie zakończyło się wraz z wyjazdem młodzieńca do Petersburga na studia. Tam ożenił się z moskiewską kursistką, o czym Róża dowiedziała się dopiero po fakcie, gdy wrócił do niej oświadczyć, że nie mogą się dalej spotykać. Złamało to serce kobiecie. Wtedy widzieli się po raz ostatni, ponieważ później Bądski wraz z żoną wyjechali do Wierchnieudinska, gdzie mężczyzna miał zapewnioną stałą posadę. Na tym spotkaniu Róża odebrała mu krzyżyk, który ofiarowała mu w przeszłości na dowód swojego uczucia. Chciała w ten sposób podkreślić swoje zaangażowanie w ich związek, jednak Michał nie potrafił tego docenić.
Róża, zamiast znienawidzić niewdzięcznego mężczyznę, wciąż idealizowała go w swojej głowie. Była to jedyna osoba, którą kochała. Nawet po ślubie z Adamem Żabczyńskim dalej darzyła uczuciem jedynie swoją dawną miłość. Często go wspominała, trzymając odebrany mu krzyżyk oraz jego zdjęcie. Nie rozstawała się z nimi w trudnych sytuacjach. Miała je przy sobie w czasie wizyty u Władysława w Rzymie, gdzie pracował w konsulacie, a także próbowała je sięgnąć w chwili zawału. Zamiast położyć się do łóżka i próbować zebrać siły, Róża wolała poszukać pamiątek po ukochanym oraz zmarłym synu. Pielęgnowała w sobie ból i poczucie straty, które w końcu doprowadziło ją do śmierci.
Podsumowując, postać Adama w utworze przedstawiona jest negatywnie - jest to ten mężczyzna, który zmienił Różę. Przez to, jak została potraktowana, już nigdy nie umiała zaufać mężczyznom ani żadnego z nich kochać. Bawiła się ich uczuciami, jednak nie potrafiła pokochać nawet swojego męża, Adama, który starał się być dla niej jak najlepszy.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.