Róża Żabczyńska jest tytułową bohaterką „Cudzoziemki”, powieści psychologicznej napisanej przez Marię Kuncewiczową. Portret kobiety jest bardzo pogłębiony, zostaje zwrócona uwaga na trudną przeszłość Róży, która doprowadziła do jej aktualnego, wyjątkowo oschłego i toksycznego zachowania wobec obcych i bliskich. W utworze zostaje przedstawiony ostatni dzień jej życia, w czasie którego czytelnik ma okazję poznać historię bohaterki oraz jej stosunek do rzeczywistości.
Róża Żabczyńska pochodziła z Polski, jednak jej rodzina z powodu silnego zaangażowania patriotycznego nie mogła dalej mieszkać na terenach ojczyzny, dlatego wychowała się w Taganrogu w Rosji. Nie za wiele wiadomo o jej historii sprzed wyjazdu do kraju przodków. Zabrała ją tutaj ciotka Luiza, która w ten sposób chciała zlitować się nad swoją krewną i dać jej szanse na rozwój.
Bohaterka często przeklinała dzień, gdy opuściła Rosję. Mimo swoich korzeni to właśnie w Polsce czuła się obco. Tutaj nawet ludzie wydawali się jej mniej przyjaźni, co zobaczyła już w drodze pociągiem. Pewien Polak, aby wrzucić swój bagaż na półkę, zrzucił kuferek Róży, co dziewczynka bardzo przeżyła. W walizce znajdowała się jedyna pamiątka przekazana jej przez ojca, lusterko, które w wyniku upadku bardzo się potłukło. Od samego początku uważała Polaków za gorszych, nie potrafiła im zaufać. Całe życie pielęgnowała w sobie poczucie krzywdy, jakiej doświadczyła już pierwszego dnia pobytu w ojczyźnie.
W kolejnych latach życia w Warszawie Róża uczyła się gry na skrzypcach u profesora Bądskiego. Jej jedyną miłością był jego syn, Michał. Para spędzała ze sobą dużo czasu. Kobieta niesamowicie zakochała się w mężczyźnie. Dowodem jej uczucia był krzyżyk, który podarowała Michałowi. On jednak złamał jej serce, oświadczając się innej kobiecie. Zabrała mu wtedy krzyżyk, który stanowił dla niej ważną pamiątkę. Postawa Michała była dla Róży niesamowitym ciosem, którego nigdy mu nie wybaczyła. Już nigdy nie potrafiła kochać. Bawiła się uczuciami mężczyzn, aby potem łamać im serca. Jej wielkim atutem była uroda. Miała piękne ciemne włosy, oczy i niesamowicie pociągającą twarz. Pierwszą osobą, która zwróciła na to uwagę, był Michał. Adorował ją głównie z uwagi na jej piękno. Wtedy Róża zaczęła o siebie dbać i przykładać uwagę do wyglądu. Przez to też nie akceptowała zmian, jakie zachodziły w jej ciele wraz z upływającym czasem.
Wyszła w końcu za Adama Żabczyńskiego, jednak ich małżeństwo nie należało do udanych. Nigdy go nie kochała. Traktowała go bardzo oschle, co doskonale obrazuje fakt, że pod koniec jej życia nie mieszkali nawet razem. Kobieta robiła mu kamasze, jednak gdy je przymierzał, śmiała się z niego i ubliżała mu. Miała ogromne poczucie krzywdy związane z ich małżeństwem. Obwiniała Adama o śmierć ich syna, Kazimierza. Chłopiec zmarł na pewną chorobę, którą zdaniem Róży do domu przyniósł masażysta Adama. Po śmierci dziecka miała schowany na pamiątkę pukiel jego włosów. Oskarżała go także o wykorzystanie jej, czego owocem było ich najmłodsze dziecko, Marta. Poza nią mieli jeszcze syna Władysława.
Róża nie potrafiła kochać także swoich dzieci. Była wobec nich niesamowicie wymagająca, nie dawała im ciepła ani dobra. Traktowała je jak trybiki w maszynie domu, który tworzyli. Miała momenty, gdy chciała zabić swoje dzieci. Raz prawie strzeliła do Władysława. Sądziła, że w ten sposób będzie wolna. Martę za to próbowała otruć, gdy jako siedmiolatka poważnie zachorowała.
Jedyną miłością, która została jej po rozstaniu z Michałem, była muzyka. Róża była utalentowaną skrzypaczką. To właśnie w muzyce znajdowała ukojenie. W powieści wielokrotnie przewijają się fragmenty muzyczne, które są grane przez bohaterkę lub śpiewane przez jej córkę, Martę. Matka zaszczepiła w niej oraz Władysławie miłość do muzyki.
Podsumowując, Róża Żabczyńska to bohaterka wielowymiarowa. Nie można wyraźnie osądzić, czy była złą osobą, czy jej zachowanie jedynie było odzwierciedleniem zła, które spotkała w swoim życiu. Jej zachowanie często nie miało nic wspólnego z życzliwością i dobrocią, jednak jej trudne doświadczenia ukazane w książce częściowo tłumaczą, dlaczego stała się taką osobą.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.