W powieści Henryka Sienkiewicza Quo vadis pojawia się wiele pięknych kobiet: Ligia, Poppea, Akte czy Eunice. Mężczyźni należący do rzymskich elit uwielbiali otaczać się atrakcyjnymi kobietami, które zostawały ich żonami czy kochankami. Piękno fizyczne nie zawsze idzie w parze z dobrocią, jednak Ligia z pewnością była kobietą o pięknym ciele, ale też duszy.
W pierwszej chwili uwagę Marka Winicjusza przykuła przede wszystkim uroda Ligii. Dziewczyna była piękna: miała błękitne oczy, zaróżowioną twarz, alabastrową cerę oraz bujne, ciemne włosy, połyskujące kolorami bursztynu i miedzi. Ligia była młoda, giętka i smukła, przypominała Petroniuszowi wiosnę. Winicjusz zakochał się w dziewczynie i zapragnął mieć ją tylko dla siebie. Jego uczucie było jednak egoistyczne – nie zważał na to, czego chce Ligia, zamierzał uczynić ją swoją nałożnicą. To przez podstęp jego wuja, Ligia została na rozkaz Nerona zabrana z domu przybranych rodziców. Winicjusz nie wiedział nic na temat osobowości Ligii, tym bardziej początkowo nie miał pojęcia, że dziewczyna jest chrześcijanką.
Ligia pozostawała wierna wartościom, które wpoiła jej przybrana matka, Pomponia Grecyna, niezależnie od tego, gdzie się znajdowała. Doskonale wiedziała, że sprzeciwianie się woli cezara jest niebezpieczne, ale nie zamierzała oddać się rozpuście panującej na rzymskich ucztach. Nie chciała też narażać swoich przybranych rodziców, dlatego nie planowała uciekać z powrotem do ich domu. Akte nie rozumiała, dlaczego dziewczyna nie chce zostać nałożnicą Winicjusza. Ligia darzyła Marka uczuciem, ale jego nachalne zaloty ją przerażały. Jako chrześcijanka, chciała zachować swoją niewinność do ślubu, dlatego uciekła z pomocą Ursusa i innych chrześcijan. Zamiast luksusów domu Marka, wybrała życie w ukryciu, w skromnych warunkach, ale za to wśród ludzi wyznających takie same wartości, jak ona.
Dziewczyna nie żywiła urazy do Marka, chociaż ten dwukrotnie próbował ją porwać. Powstrzymała Ursusa przed zabiciem Winicjusza i opiekowała się rannym Markiem. Chociaż młodzieniec nie był jej obojętny, wiara znajdowała się dla niej na pierwszym miejscu. Ligia miała wyrzuty sumienia, ponieważ wydawało jej się, że uczucie do Marka jest grzeszne. Kryspus również potępił jej miłość, dlatego dziewczyna opuściła Winicjusza. Postanowiła trzymać się z daleka, dopóki młodzieniec się nie nawróci. Odeszła po kryjomu, zostawiając ukochanemu krzyż z bukszpanu. Ligia cierpliwie czekała, nie zamierzała złamać zasad swojej wiary dla miłości. Cierpliwość Ligii została nagrodzona: Marek przyjął chrzest, a święty Piotr pobłogosławił ich uczucie. Młodzi w końcu mogli się zaręczyć i zacząć planować wspólne życie.
Nawrócenie Winicjusza nie zakończyło jednak problemów zakochanych. Po pożarze Rzymu, gdy rozpoczęły się prześladowania chrześcijan, Ligia również została aresztowana. Marek bezskutecznie próbował wydostać ją na wolność. Dziewczyna poważnie zachorowała, dlatego wiedziała, że jeśli nie zginie na arenie, prawdopodobnie umrze w więzieniu. Ligia nawet w obliczu śmierci zachowywała spokój, pocieszała Marka, że spotkają się w niebie. Podczas ostatniego pokazu na igrzyskach, omdlała Ligia została przywiązana do rogów tura. Na szczęście, Ursus pokonał zwierzę, a naciskany przez tłum Neron darował im życie. Historia Ligii zakończyła się szczęśliwie – zamieszkała z Markiem i Ursusem na Sycylii.
Ligię można uznać za ideał kobiety, ponieważ była nie tylko piękna, ale też pokorna, miłosierna i opiekuńcza, chociaż los jej nie oszczędzał. Jej dobroć przyczyniła się do całkowitej przemiany Marka Winicjusza, co pokazuje, jak silna była jej wiara.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.