Ursus jest jedną z postaci zdecydowanie pozytywnych w powieści Henryka Sienkiewicza Quo vadis. Pozostał wiernym sługą Ligii, chociaż nie był niewolnikiem – chronił ją z własnej, nieprzymuszonej woli.
Ursus, podobnie jak Ligia, pochodził z rodu Ligów. Naprawdę miał na imię Urban, ale wszyscy nazywali go Ursusem. Ligia i jej matka były zakładniczkami wojennymi, a Ursus razem z nimi przybył do obozu Rzymian. Kiedy Ligia została sierotą i została przekazana na wychowanie Pomponii Grecynie, Ursus razem z nią udał się do domu Plaucjuszów. Dla córki swojego wodza Ursus byłby w stanie zrobić wszystko. Zapewniał jej ochronę, ponieważ był wysoki, barczysty, posturą przypominał gladiatora. Prawdziwą naturę Ursusa pokazywały jego niewinne, wręcz dziecięce, błękitne oczy.
Kiedy Ligia została wezwana przez cezara, Ursus błagał Plaucjuszów, aby mógł udać się z dziewczyną do pałacu i dalej ją chronić. Opiekunowie Ligii zgodzili się na to, bo wiedzieli, co może czekać ją u Nerona. Ursus nie pozwolił, aby Marek odebrał dziewczynie godność, zabrał ją z uczty, kiedy Winicjusz natrętnie zaczął się do niej zalecać. Uratował Ligię również, kiedy miała zostać przewieziona do domu Marka, aby zostać jego niewolnicą. Ursus, z pomocą innych chrześcijan, odbił dziewczynę. Mimo swojej wiary Ursus posunął się do zabicia sługi Marka, Atacyna, aby uchronić Ligię przed hańbą. Podobnie było, kiedy Winicjusz ponownie spróbował porwać dziewczynę.
Ursus pokonał nawet rzymskiego gladiatora Krotona, którego ciało wyrzucił do rzeki. Był jednak zdolny do litości – nie zabił Winicjusza, ponieważ poprosiła go o to Ligia. Marek został z chrześcijanami, którzy troskliwie się nim opiekowali. Winicjusz był zaskoczony, gdy dowiedział się, że Ursus nie jest niewolnikiem, ale wolnym człowiekiem, który służy Ligii z własnej woli. W Rzymie normą było posiadanie niewolników, których niejednokrotnie traktowano w okrutny sposób. Ursus nie bał się ciężkiej pracy, gdy ukrywał się z Ligią, najął się jako pomocnik młynarza. To tam znalazł go Chilon, który skłamał, że Glaukus jest zdrajcą chrześcijan i namawiał go na zabicie lekarza. Gdy Ursus zdał sobie sprawę, że Chilonides go okłamał, chciał się zemścić. Jak jednak przystało na chrześcijan, Chilona w końcu puszczono wolno.
Ursus towarzyszył Ligii w najtrudniejszych chwilach, kiedy rozpoczęły się prześladowania chrześcijan. Oboje trafili do więzienia, w którym dziewczyna poważnie zachorowała. Ursus opiekował się nią, co znacznie uspokoiło Winicjusza, bezskutecznie próbującego uwolnić ukochaną. Śmierć Ursusa i Ligii została zaplanowana na zakończenie igrzysk: nagą dziewczynę przywiązano do rogów tura. Neron liczył, że zwierzę rozszarpie Ligię na oczach zakochanego w niej Marka. Nie wziął jednak pod uwagę niezwykłej siły Ursusa, który pokonał tura, skręcając mu kark.
Życie Ursusa i Ligii wciąż pozostawało jednak w rękach okrutnego Nerona. Na szczęście, cezar ugiął się, kiedy zobaczył lud żądający ułaskawienia. Ursus i Ligia zostali puszczeni wolno. Ursus zaakceptował miłość Ligii do Marka, chociaż widział, jak wiele złego uczynił jej Winicjusz. Po ułaskawieniu razem z Ligią i Markiem wyjechał na Sycylię. Postanowił towarzyszyć dziewczynie, nawet po zamążpójściu.
Postać Ursusa to doskonały przykład, że fizyczna siła mogą iść w parze z litością i dobrym sercem. Dopuszczał się przemocy, ale zawsze robił to w dobrej wierze, aby chronić Ligię. Poświęcenie Ursusa zasługuje na podziw, dla dziewczyny był w stanie nawet ryzykować własnym życiem.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.