W realnym życiu trudno o ludzi idealnych – każdy z nas ma swoje wady. W powieści Henryka Sienkiewicza Quo vadis pojawiają się jednak zarówno bohaterowie do szpiku kości źli, jak Poppea czy Neron, jak i wręcz idealni – najlepszym przykładem jest tutaj właśnie Ligia. Główną bohaterkę kobiecą powieści można uznać za ideał kobiety.
Jedną z pierwszych kwestii, które ocenia się u kobiet, często jest uroda. Pod tym względem Ligia zdecydowanie się wyróżniała. Właśnie ze względu na swój wygląd, przyciągnęła uwagę Marka Winicjusza. Zrobiła wrażenie nawet na bogatym Rzymianinie, który był przyzwyczajony do widoku pięknych kobiet. Petroniusz, znawca piękna, porównał Ligię do jutrzenki i wiosny, ponieważ jej uroda była świeża i delikatna.
Dziewczyna miała ciemne włosy, połyskujące odcieniami miedzi i bursztynu. Uwagę przykuwały też jej błękitne oczy, alabastrowa cera, delikatna szyja oraz smukła sylwetka. W przeciwieństwie do rzymskich kobiet, Ligia nie wykorzystywała jednak swojej urody, aby kusić mężczyzn. Była skromna i czekała, aż znajdzie odpowiedniego męża – chrześcijanina. Nie zamierzała zostać nałożnicą Marka, chociaż młodzieniec nie był jej obojętny, a romans zapewniłby jej życie w luksusach.
Uroda nie była największą zaletą Ligii. Różniła się tym chociażby od Poppei, która była piękna, a jednocześnie można było ją uznać za wcielenie zła. Wyznawane przez siebie wartości, Ligia zawdzięczała przede wszystkim wychowaniu.
Bohaterka dorastała w domu Pomponii Grecyny, która traktowała ją jak własną córkę, a nie zakładniczkę wojenną. To za sprawą przybranej matki, Ligia została chrześcijanką. To właśnie wiara była dla niej drogowskazem, którym kierowała się w życiu. Niezależnie, czy znajdowała się w domu przybranych rodziców, czy na dworze Nerona – nie zamierzała złamać chrześcijańskich zasad. Chociaż na co dzień była delikatna i skromna, potrafiła się sprzeciwić woli wysoko postawionych mężczyzn. Wolała uciec, zamiast zostać nałożnicą Marka.
Ligię można uznać za ideał narzeczonej czy żony, ponieważ dzięki niej Winicjusz zmienił się na lepsze. Młodzieniec początkowo kierował się wyłącznie swoimi zachciankami, traktował ludzi przedmiotowo i łatwo wpadał w gniew. Chociaż Ligia darzyła go uczuciem, wiedziała, że jej miłość jest grzeszna – mogła być z Markiem tylko pod warunkiem, że ten się nawróci. Dziewczyna opiekowała się nim, gdy był ranny, mimo że odnalazł ją, aby ją porwać. Ligia nie żywiła urazy, brała sobie do serca nauki Chrystusa, który kazał wybaczać. Mimo swoich uczuć postanowiła odsunąć się od ukochanego, chrześcijanka nie mogła być z poganinem. Gdy jednak Marek przyjął chrzest, Ligia zgodziła się zostać jego żoną. Potrafiła cierpliwie czekać, aż ukochany otworzy się na wiarę.
Na podziw zasługuje też altruizm Ligii. Dziewczyna nie chciała uciec do domu Plaucjuszów, aby nie narażać przybranych rodziców na niebezpieczeństwo. Kiedy przebywała w więzieniu i ciężko chorowała, nie użalała się nad swoim losem, ale pocieszała Marka Winicjusza, że spotkają się w życiu wiecznym. Mimo pozornej delikatności Ligia była silna psychicznie i była dla Marka bardzo dużym wsparciem.
W postaci Ligii Sienkiewicz przedstawił cechy, którymi powinna wyróżniać się idealna kobieta. Chociaż akcja powieści rozgrywa się w Rzymie, a Ligia pochodziła z rodu Ligów, nie sposób nie znaleźć tutaj nawiązań do wizerunku idealnej Polki: chrześcijanki, żony, a w przyszłości zapewne również matki.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.