Aulus Plaucjusz należy do bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza Quo vadis. Mimo swojego bogactwa i lat spędzonych w wojsku Plaucjusz pozostał wierny wyznawanym przez siebie wartościom i nie zamierzał porzucać własnej tożsamości, żeby przypodobać się cezarowi, jak robiło to wiele osób z jego otoczenia.
Aulus był mężczyzną w średnim wieku, zbliżającym się do starości. Miał szpakowate włosy, ale wciąż nie brakowało mu energii. Bohater mieszkał przy Vicus Patricius z żoną Pomponią Grecyną, synem Aulusem juniorem, wychowanką Ligią Kalliną oraz służbą.
Placujusz był politykiem i wojskowym, wsławił się szczególnie podczas podboju Brytanii przez Cesarstwo Rzymskie. Brał udział w tłumieniu buntu niewolników w Apulii, pełnił funkcję konsula i namiestnika Panonii. Został też namiestnikiem Brytanii i wyróżnił się wieloma sukcesami wojskowymi. Plaucjusz wycofał się jednak z życia publicznego, nie zamierzał spełniać coraz bardziej szalonych zachcianek Nerona.
W momencie rozpoczęcia akcji powieści Aulus planował wraz z rodziną opuścić Rzym. Różnił się od rzymskich elit, Petroniusz nazywał go pedantem. Plaucjusz z życzliwością odnosił się do innych, kiedy Marek Winicjusz wybił sobie rękę, przyjął go swojego domu, aby wydobrzał. Widząc cierpienie młodzieńca, zapewnił mu opiekę swojego lekarza. Winicjusz nie odwdzięczył mu się jednak za opiekę – młodzieniec zakochał się w Ligii i postanowił zdobyć ją za wszelką cenę.
Plaucjusz na pierwszym miejscu stawiał rodzinę, a nie wpływy. Zgodził się, aby jego żona przyjęła do domu Ligię i Ursusa. Chociaż dziewczyna była wojenną zakładniczką, Aulus i Pomponia wychowali ją jak własną córkę, nie traktowali jej jak niewolnicę. Plaucjusz akceptował też wiarę swojej żony, która wyznawała chrześcijaństwo. Kobieta była o to oskarżona, ale wyrokiem sądu domowego została uniewinniona z braku dowodów. Aulus nie planował przyjmować chrztu, nie zamierzał też wychowywać w wierze chrześcijańskiej swojego syna, ale dawał wolność żonie, Ligii i Ursusowi. Sam wciąż, według rzymskiej tradycji, składał ofiary bogom.
Aulus naprawdę troszczył się o los przybranej córki, kiedy Neron nakazał zabrać ją z jego domu, Plaucjusz był zrozpaczony, chociaż wiedział, że nie może się sprzeciwić woli cezara. Razem z żoną miał żal do Petroniusza, który uknuł intrygę, aby jego siostrzeniec Marek Winicjusz mógł zdobyć Ligię.
Aulus Plaucjusz to przykład dobrego ojca, męża i gospodarza. W przeciwieństwie do wielu członków rzymskiej elity nie stawiał na pierwszym miejscu względów Nerona, ale swoją rodzinę. Potrafił ważyć swoje decyzje, tak aby zachować niezależność, ale też nie wykazać się nieposłuszeństwem, które skazałoby jego rodzinę na śmierć, jak na przykład podczas zabrania Ligii na rozkaz cezara.
Aktualizacja: 2022-11-03 21:36:11.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.