„Wieża” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego to wielowątkowe, złożone opowiadanie o kompozycji szkatułkowej. Po raz pierwszy wydane ono zostało w roku 1958, w Paryżu. Autor zawarł w nim dwie różne historie, które opowiadają jednak o podobnych zagadnieniach, takich jak ludzkie cierpienie, samotność czy wędrówka w poszukiwaniu sensu i wiary. Zawarte w nim zostały liczne motywy literackie, które służą do konstruowania tych osobnych opowieści.
Najbardziej dominującym w opowiadaniu motywem jest samotność. Doświadczają jej wszyscy bohaterowie, zarówno nauczyciel, jak i chory na trąd Lebrosso. Ma ona różne źródła - w przypadku Lebrosso jest ona wywołana izolacją spowodowaną zakaźną chorobą, nauczyciel z kolei stracił swoją rodzinę w trzęsieniu ziemi na Sycylii.
Motyw ten pokazuje jednak swoistą uniwersalność doświadczenia samotności. Przeżywają ją wszyscy ludzie, bez względu na czasy, w jakich żyją czy swoje miejsce zamieszkania.
Motyw cierpienia - podobnie jak samotność - wskazuje na uniwersalność tego doświadczenia. Może mieć ono różne źródła, jednak tak samo dotyka każdego człowieka. Nauczyciel cierpi z powodu utraty rodziny, a Lebrosso przez swoją chorobę. Każdy z nich musi zmierzyć się ze swoim cierpieniem i spróbować dalej z nim żyć. Nie ma sposobu, by uniknąć w życiu bólu, jest on bowiem częścią człowieczeństwa.
W opowiadaniu pojawia się także motyw choroby. Lebrosso jest dotknięty nieuleczalnym trądem, przez co lokalna społeczność zamknęła go w wieży, by nie zaraził innych osób. Choroba nie tylko odbiera mu zdrowie i w dalszej perspektywie życie - ona także sprawia, że zostaje on odsunięty od innych, zepchnięty na margines społeczeństwa i nie jest w stanie w żaden sposób tego zmienić.
Opowiadanie zawiera też motyw śmierci, która również dotyka każdego z bohaterów. Z powodu trądu umiera siostra Lebrosso, nauczyciel zaś traci w trzęsieniu ziemi całą swoją rodzinę. Każdy z bohaterów musi więc przeżyć odejście najbliższych mu osób oraz zmierzyć się z perspektywą własnej śmiertelności - zwłaszcza chory na trąd Lebrosso.
Motyw pielgrzyma pojawia się w odniesieniu do bohaterów opowiadania - każdy z nich bowiem wędruje nieustannie przez życie, poszukując w nim sensu, wiary i odpowiedzi na swoje pytania. Wędrówka ta ma wyjaśnić im, jaki jest sens ich samotności oraz cierpienia, które cały czas im towarzyszy.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.