Dramat Stanisława Wyspiańskiego Wesele był inspirowany ślubem krakowskiego poety Lucjana Rydla oraz prostej dziewczyny ze wsi - Jadwigi Mikołajczykówny. Autor zainspirował się prawdziwymi wydarzeniami, aby stworzyć obraz polskiego społeczeństwa przełomu XIX i XX wieku. Szczególnie widoczny jest tutaj podział na miasto i wieś, ponieważ na zabawie spotkali się przedstawiciele inteligencji i chłopstwa. Jednym z najważniejszych miejskich gości był Dziennikarz, którego postać doskonale ukazuje bierność polskich publicystów.
Bohater został ukazany w raczej negatywnym świetle, ale nie można powiedzieć, że jest jednowymiarowy. Z jednej strony, był oczytany, inteligentny i obyty. Mogłoby się wydawać, że są to bardzo przydatne dla publicysty cechy, ponieważ jego artykuły powinny poszerzać widzę czytelników, którzy nie mieli okazji podróżować, kształcić się czy śledzić politycznych wydarzeń z całego świata.
Niestety Dziennikarz był człowiekiem słabego charakteru. Nie był w stanie poradzić sobie z odpowiedzialnością, która spoczywała na publicystach w czasie zaborów. Uważał chłopów za gorszych od inteligencji, ale bohater nie był silnym mężczyzną, który mógłby zmotywować naród do walki. Dziennikarz był egoistą, który żył tak, aby jemu samemu było wygodnie. Jego postawa przypomina dawną szlachtę, która uważała się za wyjątkową warstwę społeczną, a w rzeczywistości doprowadziła ojczyznę do upadku - utraty niepodległości.
Dziennikarz powinien być rzetelny, brać odpowiedzialność za informacje, które przekazuje swoim czytelnikom. Nie można jednak powiedzieć, że bohater dramatu wyróżnia się tymi cechami. Dziennikarz nie traktował swojej pracy poważnie. Trudno więc oczekiwać, że jego twórczość będzie miała realny wpływ na serca i umysły Polaków, jeśli sam autor podchodził do niej z obojętnością.
Dziennikarz, podobnie jak duża część polskiej inteligencji przełomu XIX i XX wieku, stał się dekadentem. Przekonanie, że świat chyli się ku upadkowi, a wszystkie wartości stają się nieaktualne sprawiło, że artyści przestawali dostrzegać sens w jakimkolwiek działaniu. Woleli pogrążać się w melancholii, bierności i szukać ucieczki od rzeczywistości w używkach czy romansach. Można to zauważyć chociażby w jego zachowaniu na weselu, podczas którego nie szczędził sobie alkoholu oraz flirtował z Zosią. Dziennikarz nie czuł, że ma do wykonania ważną misję. Swój zawód wykonywał raczej z przyzwyczajenia, ponieważ nie potrafił robić nic innego. Dziennikarz pozornie był załamany, ale jego łzy nie były szczere. Wolał myśleć pesymistycznie, ponieważ to zwalniało go z konieczności działania.
Dziennikarzowi objawił się Stańczyk, znany głównie z obrazu Jana Matejki. Stańczyk starał się uświadomić bohaterowi, że musi wziąć na siebie odpowiedzialność za dalsze losy narodu, motywować Polaków do walki. Dziennikarz potrafił jednak wyłącznie utrwalać Polaków w bierności. Stańczyk wręczył ma kaduceusz, symbol Hermesa, czyli posłańca greckich bogów. Dziennikarz powinien być wysłannikiem Boga na ziemi, przekazującym jego wolę. Dziennikarz był jednak zbyt słaby, aby wywiązywać się ze swojego zadania.
Stanisław Wyspiański doskonale ukazał w dramacie rezygnację Polaków, którzy stracili nadzieję na odzyskanie niepodległości. Ten stan opanował zarówno inteligencję (np. Dziennikarza), jak i chłopów (np. Gospodarza). Przykład inteligencji jest jednak jeszcze bardziej przygnębiający, ponieważ chłopi przynajmniej próbowali stanąć do walki, a zapał artystów był chwilowy.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.