Gospodyni (Wesele) - charakterystyka

Autorką charakterystyki jest: Adrianna Strużyńska.

Dramat Stanisława Wyspiańskiego „Wesele” był inspirowany ślubem poety Lucjana Rydla i chłopki Jadwigi Mikołajczykówny, na którym autor gościł. Nic więc dziwnego, że duża część bohaterów miała swoje odpowiedniki w realnych ludziach. Podobnie jest z Gospodynią, której pierwowzorem była Anna Tetmajerowa, kobieta ze wsi, która poślubiła malarza artystę Włodzimierza Tetmajera. Gospodyni to doskonały przykład krzepkiej pani domu, troszczącej się o dzieci i męża, czasem aż do przesady.

Charakterystyka Gospodyni z Wesela

Anna poślubiła Włodzimierza w 1890 roku, czyli dziesięć lat przed opisywanym w utworze weselem. Mimo różnic w pochodzeniu i mentalności, tworzyli udane małżeństwo. Włodzimierz, będący pierwowzorem Gospodarza, dobrze odnalazł się na wsi i stał się integralną częścią lokalnej społeczności. W przeciwieństwie do Pana Młodego, Gospodarz nie był chłopomanem wyłącznie powierzchownie i na pokaz.

Mimo wiedzy i obycia męża, to Gospodyni grała w rodzinie pierwsze skrzypce. Doskonale widać to podczas wesela jej młodszej siostry - Jadwigi, czyli pierwowzoru Panny Młodej, która również postanowiła poślubić miejskiego inteligenta. Gospodyni to silna postać kobieca, z której zdaniem trzeba było się liczyć. Mimo że na przełomie XIX i XX wieku, społeczeństwo było jeszcze dość konserwatywne i mężczyzna odgrywał dominującą rolę, Gospodyni w wielu sytuacjach nie znosiła sprzeciwu, nawet ze strony własnego męża.

Gospodynię cechuje przede wszystkim troska o rodzinę. Była kobietą stworzoną do opiekowania się ogniskiem domowym, dlatego odpowiadało jej proste, wiejskie życie. Nie zgodziła się, aby córka uczestniczyła w oczepinach, chociaż ta bardzo ją o to prosiła. Gospodyni pilnowała, aby dzieci zbyt długo nie uczestniczyły w suto zakrapianej zabawie, wymagała od córki posłuszeństwa.

Podobnie było z mężem. Gospodyni pozornie brała pod uwagę jego zdanie, ale w rzeczywistości sama podejmowała decyzje, a Gospodarz musiał się jej podporządkować. Mąż zaakceptował dominujący charakter żony i mówił jej o wszystkim. Po spotkaniu z Wernyhorą, Gospodyni była pierwszą osobą, do której udał się po radę. Kobieta nie do końca wierzyła mężowi, była przekonana, że za dużo wypił, dlatego wymyśla niestworzone historie. Na wszelki wypadek postanowiła jednak zabezpieczyć rodzinę, ponieważ miała dla niej znacznie większe znaczenie od ojczyzny.

Po spotkaniu Gospodarza z Wernyhorą, ujawniła się bardziej negatywna strona osobowości Gospodyni. Kobieta chroniła rodzinę za wszelką cenę, nawet jeśli miało to oznaczać zaniechanie walki za ojczyznę. Gospodyni tak długo nalegała, żeby mąż położył się i odpoczął, aż ten się zgodził. Mężczyzna postanowił przekazać drogocenny złoty róg, otrzymany od Wernyhory, Jaśkowi - młodemu, nieodpowiedzialnemu chłopakowi. Manipulacje Gospodyni i bierność jej męża sprawiły, że złoty róg został zgubiony,  a do powstania nie doszło. Kobieta ukryła też złotą podkowę, symbol dobrobytu, szczęścia i nadchodzącej niepodległości. Przemawiały przez nią chciwość i chłopska chęć uniknięcia ludzkiej zazdrości. Była przekonana, że szczęście trzeba schować, aby nikt nie próbował im go odebrać.

Gospodyni z jednej strony była dobrą, troskliwą żoną i matką, ale z drugiej - brakowało jej wiedzy o świecie, miała wąskie horyzonty. Całe jej życie skupiało się wokół rodziny, ale nie rozumiała, że dla dobra ojczyzny trzeba się poświęcić. Jej postawa w dużej mierze przyczyniła się do odwołania powstania i dalszego uśpienia narodu.


Przeczytaj także: Dziennikarz (Wesele) - charakterystyka

Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.