„Romeo i Julia” to tragedia Williama Szekspira opowiadająca o nieszczęśliwej miłości dwojga młodych ludzi. Tytułowi bohaterowie, zakochują się w sobie mimo odwiecznej waśni między ich rodzinami. W tajemnicy biorą ślub, jednak historia nie kończy się szczęśliwie. Ich tragiczny los ostatecznie doprowadza do pojednania zwaśnionych rodów. W sztuce pojawiają się także inni istotni dla fabuły bohaterowie.
Spis treści
Główny i tytułowy bohater dramatu. To przystojny, dobrze zbudowany człowiek. Podczas akcji utworu, przechodzi przemianę wewnętrzną. Zmienia się z biernego młodzieńca w dojrzałego mężczyznę, który walczy o własne szczęście. Na początku Romeo jest nieszczęśliwie zakochany w Rozalinie. Pogrąża się w melancholii, unika towarzystwa, a nocami snuje się po gaju. Jego rozpacz zdaje się egzaltowana, bohater nie robi nic, aby zmienić swoją sytuację. Przełomowym momentem w jego życiu jest pierwsze spotkanie z Julią na balu maskowym u Kapuletów. Romeo doświadcza wówczas prawdziwej, odwzajemnionej miłości. Jego ukochana pochodzi z wrogiego Montekim rodu Kapuletów, ale bohater nie zniechęca się w staraniach o jej względy. Decyduje się na potajemny ślub. Największą wadą Romea jest popędliwość i impulsywność, czego dowodzi sytuacja, gdy po śmierci Merkucja, wpada w gniew i zabija jego mordercę - Tybalta, przez co zostaje wygnany z miasta. Gdy Romeo otrzymuje wieści o śmierci Julii, również działa szybciej niż myśli. Kupuje truciznę, po czym popełnia samobójstwo w jej grobowcu.
Główna żeńska bohaterka tragedii to postać młoda i niewinna. Ma zaledwie czternaście lat, lecz w trakcie dramatu z posłusznej córki staje się dojrzałą, samodzielnie myślącą kobietą, zdolną do podjęcia odważnych i tragicznych decyzji. Jej miłość do Romea, choć gwałtowna, nie jest ślepa – Julia wykazuje rozsądek, gdyż nie godzi się na pochopne działania. Upewnia się co do szczerości uczuć ukochanego, nalegając na ślub. Jej postawa kontrastuje z romantycznym uniesieniem Romea, który kieruje się głównie emocjami. Julia jest także odważna, gotowa przeciwstawić się tradycji oraz rodzinie w imię miłości. Nie zgadza się na ślub z Parysem, sprzeciwiając się woli rodziców. W akcie desperacji decyduje się na ryzykowną intrygę ojca Laurentego, polegającą na upozorowaniu własnej śmierci. Jej uczucia i poświęcenie są tak silne, że gdy dowiaduje się o śmierci Romea, nie widzi dla siebie przyszłości. W akcie rozpaczy odbiera sobie życie, kończąc w ten sposób swoją tragiczną historię miłosną. Postać Julii symbolizuje młodzieńczą miłość, ale też dramat wyborów dokonywanych wbrew konwenansom i społecznym oczekiwaniom. Jej historia, choć tragiczna, jest jednocześnie wyrazem niezwykłej determinacji i wierności własnym uczuciom.
Franciszkanin, cieszący się szacunkiem wśród mieszkańców Werony. Staje się powiernikiem Romea i Julii. Udziela zakochanym potajemnego ślubu. W dużej części ponosi odpowiedzialność za tragedię, która się wydarzyła. Wysłany przez niego zakonnik nie zdąża do Romea z informacją o pozorowanej śmierci Julii. Ojciec Laurenty dociera do grobowca, gdy Parys i Romeo już nie żyją. Zostawia Julię samą, po czym ta popełnia samobójstwo. Działania franciszkanina prowadzą jednak do pojednania zwaśnionych rodów.
Ojciec Julii. Jest zamożnym mężczyzną w podeszłym wieku. Nienawidzi rodu Montekich, z powodu rozpoczętego przed wiekami konfliktu. Toleruje jednak obecność Romea na balu maskowym, aby nie wywoływać skandalu. Jest despotą, nie liczy się ze zdaniem żony i córki. Zmusza Julię do ślubu z Parysem, a gdy ta się nie zgadza, grozi jej wydziedziczeniem z rodziny. Opamiętuje się dopiero po samobójczej śmierci córki, wówczas proponuje Montekiemu pojednanie.
Matka Julii. Jest znacznie młodsza od męża i całkowicie od niego zależna. Popiera więc wszystkie jego decyzje, nawet jeśli ranią Julię. Jest chłodną, obojętną kobietą. Jej despotyczna natura ukazuje się w kontaktach ze służbą, ponieważ tylko nad nią ma władzę. Pani Kapulet bywa także okrutna, chce pomścić śmierć Tybalta. Zaufany człowiek w Mantui ma podać mu truciznę. Nie rozumie swojej córki i jej problemów, podczas konfliktu staje po stronie męża.
Ojciec Romea. Jego rodzina od wieków pozostaje w konflikcie z Kapuletami. Monteki jest jednak bardziej opanowany od swojego wroga. Troszczy się o Romea, chce poznać przyczynę jego przygnębienia. Po śmierci syna, godzi się z Kapuletem. Pani Monteki żyje w cieniu swojego męża. Uspokaja go, gdy jest prowokowany przez Kapuleta. Kobieta jest cichą ofiarą, umiera z rozpaczy po wygnaniu Romea.
Krewny księcia Eskalusa i przyjaciel Romea. Jest starszy od niego, dlatego często udziela mu rad. Różni się od swojego przyjaciela pod względem podejścia do życia. Jest racjonalistą, współczuje marzycielom, takim jak Romeo. Nie gloryfikuje kobiet, dlatego nie rozumie rozpaczy przyjaciela z powodu nieodwzajemnionej miłości. Merkucjo wyróżnia się poczuciem humoru i elokwencją, a także znany ze swojego ciętego języka. Żartuje nie tylko z przyjaciół, ale też ze swojego największego wroga - Tybalta. Jego największą wadą jest porywczość. Staje do pojedynku z Tybaltem, chociaż zdaje sobie sprawę, że ten jest mistrzem szermierki. Merkucjo ginie w walce. Przed śmiercią przeklina zwaśnione rody Montekich i Kapuletów. W ostatniej chwili dostrzega, że spór jest pozbawiony sensu.
Przyjaciel Romea. Należy też do jego rodziny, jest bratankiem pana Monteki. Towarzyszy Romeo podczas balu maskowego u Kapuletów. Chciałby, żeby przyjaciel zapomniał o Rozalinie. Martwi go jego ciągłe przygnębienie. Jest bardziej opanowany od Merkucja, chce uniknąć konfrontacji z Kapuletami.
Bratanek pani Kapulet, angażujący się w spór między zwaśnionymi rodami. Z całego serca nienawidzi Montekich, porównuje ich nawet do szatana. Jest zawzięty i wybuchowy. Wpada w gniew, gdy dowiaduje się, że Romeo znajduje się wśród gości balu maskowego. Przed wywołaniem bójki powstrzymuje go tylko zakaz pana Kapuleta. Tybalt nie daje jednak za wygraną i wyzywa Romea na pojedynek. Gdy Monteki unika walki, bohater mierzy się z Merkucjem, któremu odbiera życie. Tybalt osiąga swój cel, udaje mu się sprowokować Romea. Monteki mści się na nim za śmierć przyjaciela. Tybalt ginie z ręki Romea.
Krewny księcia Eskalusa. Stara się o rękę Julii. Dziewczyna nie darzy go uczuciem. Parys ma jednak poparcie rodziny Kapuletów, ponieważ jest zamożnym i przystojnym kawalerem. Jego zalety wychwalają pani Kapulet i piastunka Marta. Hrabia okazuje się naprawdę kochać swoją narzeczoną. Wpada w rozpacz, gdy dziewczyna pozoruje swoją śmierć. Staje też do walki z Romeem, który ma odwagę wejść do jej grobowca. Ginie w pojedynku, a jego ostatnią prośbą jest ułożenie ciała obok Julii.
Piastunka Julii. Marta jest prostą, rubaszną kobietą, która szczerze mówi to, co myśli. Staje się jedyną powiernicą Julii, gdy ta zakochuje się w Montekim. Pełni też rolę jej posłańca. Mimo swojej gadatliwości, nie wyjawia sekretów dziewczyny. Kieruje się jednak rozsądkiem i doradza Julii ślub z Parysem, co ta uważa za zdradę.
Sprawuje rządy w Weronie. Wydaje zakaz publicznych pojedynków, pod groźbą śmierci, ponieważ spór między Montekimi i Kapuletami zakłóca spokój w mieście. Traktuje Romea w łagodny sposób, nie skazuje go na śmierć, ale na wygnanie z Werony. Wypomina zwaśnionym rodom, że przez ich spór, młodzi niewinni ludzie stracili życie.
Służący Montekich. Krążą po mieście, czekając na zaczepkę ze strony Kapuletich. Angażują się w konflikt swoich pracodawców. Baltazar przynosi zmartwionemu Romeo wieści o śmierci Julii, czym nieświadomie doprowadzając do tragedii.
Służący u Kapuletów. Angażują się w przepychankę z Baltazarem i Abrahamem. U Kapuletów pracuje również służący Piotr, który towarzyszy Marcie, wysłanej z posłannictwem do Romea. Mężczyzna czuje się ważną osobą w domu Kapuletów, kłóci się z muzykantami, opuszczającymi dom po upozorowanej śmierci Julii.
Franciszkanin. Ojciec Laurenty wysyła go do Mantui z wiadomością do Romea. Bohater nie zostaje wpuszczony do miasta, przez co nie dostarcza najnowszych wieści. Jego zaniechanie doprowadza do samobójczej śmierci Romea.
Udaje się z hrabią do grobowca, w którym spoczywa Julia. Zostaje na czatach, dlatego ostrzega swojego pana przed nadejściem Romea. Gdy między mężczyznami dochodzi do pojedynku, wzywa wartę.
Ubogi mężczyzna, zamieszkały w Mantui. Ze względu na problemy finansowe, prowadzi nielegalną działalność. Sprzedaje Romeo truciznę, umożliwiając mu samobójstwo.
Aktualizacja: 2025-03-02 15:43:58.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.