Julia Kapulet jest główną i tytułową bohaterką dramatu Williama Szekspira „Romeo i Julia”. Mimo młodego wieku, mierzy się z poważnymi trudnościami, które zmieniają jej osobowość. Julia jest więc bohaterką dynamiczną, która przechodzi przemianę z posłusznej córki w samodzielną kobietę, gotową do buntu przeciwko bliskim w imię miłości.
Bohaterka ma dopiero czternaście lat. Problemy, z którymi musi się zmierzyć, są więc zaskakujące dla współczesnych nastolatek. Należy jednak pamiętać, że dramat powstał w XVI wieku, a normy społeczne wyglądały wtedy całkowicie inaczej. Ojciec Julii myśli już o zamążpójściu swojej córki. Nie stanowi to odstępstwa od normy, ponieważ pani Kapulet w tym wieku była już matką.
Julia jest piękna, posiada dziewczęcy wdzięk, który przykuwa uwagę Romea podczas balu maskowego. Monteki momentalnie zapomina o swojej pierwszej miłości - Rozalinie, chociaż wcześniej uważał, że żadna kobieta nie zdoła przyćmić jej piękna. Julia cieszy się powodzeniem u mężczyzn. O jej rękę stara się hrabia Parys, dobrze urodzony i przystojny krewny księcia Eskalusa. Dziewczyna nie odwzajemnia jednak jego uczuć, chociaż pani Kapulet i piastunka Marta próbują zmienić jej nastawienie do adoratora. Julia jest młodą dziewczyną, która marzy o miłości, a nie małżeństwie z rozsądku, zawieranym ze względu na majętność i pozycję społeczną.
Na początku akcji dramatu, Julia jest miłą i posłuszną córką. Nie sprawia problemów swoim rodzicom, zdaje sobie sprawę, że musi być im posłuszna. Gdy matka mówi jej o planach małżeńskich Parysa, Julia bezpośrednio nie okazuje swojego sprzeciwu, chociaż można dostrzec, że nie chce wyjść za mąż za hrabiego. Dziewczyna żyje w bezpiecznym, uporządkowanym środowisku. Ojciec troszczy się o jej przyszłość, ponieważ jest jedyną spadkobierczynią jego majątku. Julia w każdej chwili może też liczyć na poradę i opiekę swojej piastunki, Marty.
Przełomowym momentem w życiu Julii jest pierwsze spotkanie z Romeem. Dziewczyna początkowo nie zdaje sobie sprawy, że ma do czynienia z przedstawicielem wrogiego rodu Montekich. Pozwala mu dotknąć swojej dłoni, a nawet dochodzi do pocałunku. Julia może wydawać się niewinna i niedoświadczona, ale potrafi flirtować z mężczyznami. Dziewczynę spotyka miłość od pierwszego wejrzenia. Szczęście nie trwa jednak długo. Gdy goście opuszczają przyjęcie, dowiaduje się, że jej adorator to Romeo Monteki. Dziewczyna jest przerażona, ponieważ zdaje sobie sprawę, że przez swoje uczucia może znaleźć się w niebezpieczeństwie. Konflikt między Montekimi i Kapuletami trwa od wieków, dlatego rodzice nigdy nie wyrażą zgody na ten związek.
Miłość sprawia, że Julia przechodzi przemianę wewnętrzną. Dziewczyna jest gotowa zbuntować się przeciwko rodzinie. Zrobi wszystko, aby połączyć się ze swoim ukochanym. Julia kieruje się emocjami. Mogłaby poślubić Parysa, co zadowoliłoby jej rodziców i zapewniło jej spokojne życie. Postanawia jednak podążać za prawdziwą miłością, nawet jeśli wiąże się to z ryzykiem. Jest zrozpaczona, że jej ukochany pochodzi z rodu Montekich, ale jest gotowa wyrzec się swojej rodziny, aby z nim być.
Nie oznacza to jednak, że Julia nie zachowuje zdrowego rozsądku. Dziewczyna myśli racjonalnie. Ma wątpliwości, co do stałości Romea. Nie chce zostać przez niego porzucona, aby podjąć ryzyko musi mieć pewność, że Monteki jest całkowicie zaangażowany w ich związek. Każe mu więc wyznaczyć datę i miejsce ślubu. Wyznaje ukochanemu miłość, ale nie opiera swojego życia na mrzonkach. Jest gotowa na wyrzeczenia i przyjęcie odpowiedzialności, a nie przelotny romans. Julia przestaje być posłuszną córką. Ucieka się do podstępu, kłamie że wybiera się do spowiedzi, a w rzeczywistości potajemnie wychodzi za mąż. Jej jedyną powiernicą jest piastunka Marta. Julia odważnie dąży do swojego szczęścia, ignorując społeczne konwenanse.
Julia bywa też niecierpliwa. Nie może doczekać się powrotu Marty, którą wysłała do Romea w roli posłańca. Jej nastawienie wynika z miłości, którą darzy ukochanego. Romeo jest dla niej najważniejszy. Julia wybacza mu nawet zabicie swojego krewnego, Tybalta. Początkowo idealizuje swojego męża, jest przekonana, że nie mógłby zabić człowieka. Okazuje się jednak, że nie ma racji. Sytuacja staje się coraz bardziej skomplikowana, co sprawia, że Julia traci wszystko, oprócz miłości męża. Ojciec zmusza ją do małżeństwa z Parysem. Pani Kapulet współczuje córce, ale musi zgadzać się z wolą męża. Julia po raz pierwszy bezpośrednio sprzeciwia się ojcu. Kapulet grozi jej, że zostanie wykluczona z rodziny. Nawet piastunka Marta popiera plan małżeństwa z Parysem.
Bohaterka staje się zdesperowana. Nie wyobraża sobie życia bez Romea, dlatego udaje się do ojca Laurentego po radę. Julia wykazuje się odwagą, postanawia wypić napar nasenny, który sprawi, że zapadnie w stan, przypominający śmierć. Woli zaryzykować życiem, niż złamać przysięgę małżeńską. Splot niepomyślnych zdarzeń sprawia, że Romeo popełnia samobójstwo. Gdy Julia budzi się ze snu, wpada w rozpacz. Nie chce schronić się w klasztorze ojca Laurentego, traci chęć do życia. Wypomina mężowi egoizm, ponieważ nie zostawił dla niej trucizny. Julia nie jest w stanie żyć bez ukochanego, dlatego przebija się jego sztyletem. Pozostaje wierna swojej miłości, nawet gdy ta prowadzi ją do zagłady.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.