Państwo Kapulet są rodzicami głównej i tytułowej bohaterki dramatu Williama Szekspira „Romeo i Julia”. Pojawiają się w utworze epizodycznie, ich charakterystyka nie jest więc rozbudowana. Przez swój upór, małżeństwo przyczynia się do śmierci Julii.
Pan Kapulet jest mężczyzną w podeszłym wieku. Pełni rolę głowy rodziny, którą traktuje bardzo poważnie. Nie prosi żony o radę ani opinię, wszystkie decyzje podejmuje samodzielnie. W młodości, był duszą towarzystwa. Cieszył się też powodzeniem wśród kobiet. Jest zamożnym człowiekiem, dlatego troszczy się o przyszłość rodowej fortuny. Kapulet pragnie, aby córka dobrze i rozsądnie ułożyła sobie życie, ponieważ jest jego jedyną spadkobierczynią.
Początkowo, bohater wydaje się zrównoważony i opanowany. Jego ród od wieków pozostaje w konflikcie z Montekimi. Mężczyzna prawdopodobnie nie wie już nawet, co było pierwotną przyczyną sporu. Gdy Tybalt dowiaduje się, że Romeo dostał się na bal maskowy, Kapulet nakazuje mu zachowanie spokoju. Nie pozwala krewnemu żony na wywołanie awantury, ponieważ Monteki kulturalnie się zachowuje i cieszy się szacunkiem w Weronie. Nie oznacza to jednak, że Kapulet pragnie pojednania.
Z czasem, bohater pokazuje swoją prawdziwą twarz. Okazuje się despotą, kierującym się żądzą władzy. Niezależnie od tego, jaka jest jego decyzja, żona i córka muszą zachowywać posłuszeństwo. Kapulet początkowo chce poczekać z wydaniem za mąż Julii, która ma dopiero czternaście lat. Jest zadowolony, że o jej rękę stara się hrabia Parys, krewny księcia Eskalusa. Każe mu jednak czekać dwa lata z zaręczynami. Po śmierci Tybalta, bohater zmienia zdanie. Wyznacza datę ślubu Julii i Parysa jeszcze w tym samym tygodniu. Nie interesują go uczucia córki.
Zdaniem Kapuleta, małżeństwo ma zapewniać spokojne, dostatnie życie. Nie bierze pod uwagę miłości, jest zwolennikiem związków z rozsądku. Parys wydaje mu się idealnym kandydatem na zięcia, ponieważ jest dobrze urodzony i zamożny. Gdy Julia zdecydowanie odmawia małżeństwa, Kapulet wpada w gniew. Obrzuca ją wyzwiskami, a nawet grozi wykluczeniem z rodziny. Mężczyzna nieświadomie przyczynia się do śmierci Julii, która ucieka się do podstępu, aby uniknąć ślubu z Parysem. Kapulet zdaje sobie sprawę ze swoich błędów, gdy jest już za późno. Bohater proponuje Montekiemu rozejm na grobie własnej córki.
Pani Kapulet przypomina swojego męża, choć jest od niego łagodniejsza. Nie wyraża własnych opinii, ponieważ w każdej sprawie pozostaje posłuszna małżonkowi. Jest znacznie młodsza od pana Kapuleta i całkowicie od niego zależna. Obawia się, że jeśli zacznie mu się sprzeciwiać, zostanie odprawiona. W takim wypadku, czeka ją życie w hańbie i ubóstwie.
Pani Kapulet popiera pomysł małżeństwa Julii i Parysa. W przeciwieństwie do męża, nie grozi jednak dziewczynie, tylko próbuje ją przekonać do ślubu. Wymienia liczne zalety adoratora, który jest przystojny i dobrze urodzony. Kobieta z pewnością kocha córkę, ale nie rozumie jej rozterek. Sama w tym wieku była już matką, dlatego nie widzi sensu w odkładaniu ślubu na później.
Pani Kapulet okazuje się też okrutna. Zamierza pomścić śmierć Tybalta, wynajmując człowieka, który otruje Romea, ukrywającego się w Mantui. Despotyczna natura bohaterki wychodzi też na jaw w kontaktach ze służbą, którą bezlitośnie dyryguje. Pani Kapulet nieświadomie przyczynia się do śmierci córki, ignorując jej pragnienia i obawy.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.