Ojciec Laurenty odgrywa istotną rolę w historii tytułowych bohaterów dramatu Williama Szekspira „Romeo i Julia”. Mogłoby się wydawać, że duchowny zawsze postępuje moralnie i kieruje się wolą boską. Postać ojca Laurentego jest jednak bardziej skomplikowana. Ucieka się do kłamstw i podstępów, w imię wyższego dobra.
Bohater jest franciszkaninem. Zgłębia tajniki wiary i filozofii. W jego postawie można dostrzec franciszkańską afirmację świata. Gdy Romeo przybywa do ojca Laurentego nad ranem, ten podziwia piękno przyrody i cieszy się z nadejścia świtu. Docenia drobne rzeczy, których większość ludzi nie zauważa. Franciszkanin staje się powiernikiem Romea i Julii. Jest jedyną osobą, której w pełni mogą zaufać. Żyje w stanie duchownym, ale rozumie rozterki młodych ludzi. Zdaje sobie sprawę z ludzkiej słabości i niestałości. Wypomina Romeo zmienność w uczuciach, gdy ten nagle przestaje kochać Rozalinę i zwraca się ku Julii.
Ojciec Laurenty zdaje sobie jednak sprawę, że relacje międzyludzkie są skomplikowane. Wierzy, że miłość, która narodziła się między Romeem i Julią, jest prawdziwa, dlatego postanawia pomóc zakochanym. Kieruje się nie tylko szczęściem pary, ale też wyższym dobrem. Ojciec Laurenty ma nadzieję, że małżeństwo doprowadzi do pojednania Montekich i Kapuletów. Trudno mu obserwować kłótnie i bójki, które wybuchają między przedstawicielami zwaśnionych rodów.
Ojciec Laurenty ingeruje w losy tytułowych bohaterów. Kieruje się szlachetnymi pobudkami, ale nie można zaprzeczyć, że niejednokrotnie postępuje niemoralnie. Udziela młodym ślubu, chociaż wie, że ich rodzice nigdy nie wyraziliby na niego zgody. Jest dyskretny i lojalny, zdradza prawdę na temat Romea i Julii, dopiero gdy oboje nie żyją. Ojciec Laurenty przyjmuje na siebie wielką odpowiedzialność. Gdy Romeo zostaje skazany na banicję, a Julia ma poślubić Parysa, snuje intrygę, dzięki której dziewczyna ucieknie do swojego prawowitego męża. Daje Julii napar nasenny, który wprowadzi ją w stan, przypominający śmierć, na czterdzieści dwie godziny.
Ojciec Laurenty oszukuje Kapuletów, chociaż cieszy się ich szacunkiem i zaufaniem. Świadczy o tym reakcja Kapuleta na odwiedziny Julii u franciszkanina. Mężczyzna był przekonany, że ojciec Laurenty przekona ją do małżeństwa i posłuszeństwa rodzicom. Duchowny nie ujawnia prawdy rodzinie Kapuletów. Pozwala im uwierzyć, że Julia nie żyje. Jego intencje są jednak dobre. Chce uchronić dziewczynę przed złamaniem przysięgi małżeńskiej, złożonej Romeo.
Intryga ojca Laurentego doprowadza do tragedii. Franciszkanin jest w dużej mierze odpowiedzialny za śmierć Romea i Julii. Wysyła brata Jana do Mantui, gdzie ukrywa się Romeo. Zakonnik jednak tam nie dociera, a Romeo dowiaduje się od Baltazara, że Julia nie żyje. Ojciec Laurenty za późno trafia na cmentarz. Gdy się tam znajduje, Romeo i Parys już nie żyją. Kolejnym błędem jest zostawienie Julii samej w grobowcu. Ojciec Laurenty chce ukryć ją w swoim klasztorze, ale gdy ta odmawia, odchodzi. Dziewczyna przebija się wtedy sztyletem. Ojciec Laurenty stanowi przykład człowieka, który działając w dobrej wierze, doprowadził do nieszczęścia. Osiąga swój cel, dochodzi do pojednania zwaśnionych rodów. Dzieje się to jednak w tragicznych okolicznościach.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.