Książę jest jednym z arystokratów opisanych w powieści Bolesława Prusa „Lalka”. Z pozoru to dobroczyńca i patriotą, który zawsze stawia ojczyznę na pierwszym miejscu. Trudno jednak nie dostrzec, że słowa i czyny księcia wzajemnie się wykluczają.
Spis treści
Bohater jest przedstawicielem zepsutej arystokracji. Narrator powieści podkreśla, że dusza i ciało księcia jednoznacznie wskazują na jego pochodzenie. Mężczyzna wydaje się tolerancyjny i postępowy. Mówi Wokulskiemu, że szanuje przedstawicieli niższych warstw społecznych. Twierdzi, że dla niego liczą się tylko uczciwość, talent i energia do działania. Przyznaje nawet, że sytuacja ojczyzny byłaby lepsza, gdyby jego przodkowie nie izolowali się od reszty społeczeństwa.
Książę dostrzega też wady arystokracji. Jest przekonany, że przedstawicielom zacnych rodów nie brakuje rozumu ani szlachetności, jednak cechują się biernością. Stawia się w roli przywódcy. Uważa, że jest w stanie nakłonić arystokrację do zdecydowanego działania.
Słowa bohatera okazują się pustymi frazesami. Zarówno patriotyzm, jak i otwarty umysł księcia okazują się być tylko grą pozorów. Książę udaje, że nie zważa na konwenanse społeczne, ale w rzeczywistości ma inne poglądy. Dostrzega jasny podział na zwyczajny tłum i klasy wybrane.
Jest przekonany, że przeciętny człowiek może pochodzić od małpy, zgodnie z teorią ewolucji Darwina. Nie wierzy jednak, że w taki sam sposób powstała arystokracja. Jego zdaniem ta klasa społeczna wywodzi się od starożytnych herosów. On sam porównuje się do Prometeusza. Jest przekonany, że otrzymał specjalną misję, ma odmienić życie całego społeczeństwa.
Wbrew temu co uważa, nie jest altruistą. Ma nadzieję, że zostanie nagrodzony przez Boga na Sądzie Ostatecznym. Sądzi, że jest lepszy od swojego otoczenia, chociaż nie podejmuje żadnego działania, ograniczając się do wzniosłych słów. Nie potrafi wcielić głoszonych idei w życie. Twierdzi, że jest tolerancyjny, ale okazuje się antysemitą — z niechęcią odnosi się do Szlangbauma. Również jego relacja ze Stanisławem Wokulskim nie jest szczera. Książę jest wobec niego nieufny, chociaż dowiaduje się od swojego siostrzeńca, że kupiec prowadził na wojnie uczciwe interesy. Gdy nie podoba mu się zachowanie Wokulskiego, zwleka z zaproszeniem go na bal.
Książę to postać uosabiająca hipokryzję wyższych warstw społecznych. Jego styl życia oraz podejście do innych odzwierciedlają konserwatywne wartości arystokracji, które stoją w opozycji do nowych, pozytywistycznych ideałów. Podobnie jak w przypadku innych przedstawicieli tego stanu, Prus używa portretu Księcia do przeprowadzenia społecznej krytyki.
Aktualizacja: 2024-09-06 17:43:36.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.