Aleksander (Parys) to syn króla Troi, Priama i jego żony, Hekuby. Swoim postępowaniem doprowadza do wojny. Porwał Helenę, żonę króla Sparty Menelaosa. Nie darzy kobiety prawdziwą miłością, traktuje ją jak zdobycz, której nie zamierza oddać. Dostrzega w Helenie wyłącznie urodę, ponieważ jest najpiękniejszą kobietą na świecie. Aleksander nie panuje nad swoimi namiętnościami, skupia się na prywatnych zachciankach. Jest księciem, powinien troszczyć się o przyszłość ojczyzny. Nie zważa jednak na dobro mieszkańców Troi, chociaż zdaje sobie sprawę, że wielu z nich zginie w wojnie z Grecją.
Aleksander posuwa się do manipulacji i przekupstwa, aby osiągnąć swój cel. Stara się zdobyć poparcie Trojańczyków przez wysyłanie im drogich prezentów oraz powoływanie się na dawną przyjaźń. Jego przemowa podczas narady również jest pełna manipulacji. Kreuje wizerunek niewinnego młodzieńca, który zawsze wolał polowania od biesiad. Przekonuje zgromadzonych, że otrzymał Helenę w prezencie od Wenus, której nadał tytuł najpiękniejszej. Próbuje zwolnić się z odpowiedzialności za dokonany czyn. Aleksander jest postacią zdecydowanie negatywną. Postępuje w niemoralny, egoistyczny sposób.
Antenor to najrozsądniejszy z Trojańczyków. Jest doświadczonym żołnierzem i prawdziwym patriotą. Ma na uwadze dobro ojczyzny, stara się uniknąć wojny z Grecją. Pozostaje wierny wyznawanym przez siebie wartościom. Aleksander próbuje go przekupić, ale Antenor odważnie mu odmawia. Sprawiedliwość i moralność są dla niego ważniejsze, niż przychylność księcia. Antenor nie chce wojny, uważa że Grecy mają pełne prawo do odzyskania Heleny. Mężczyzna szanuje instytucję małżeństwa, wypomina Aleksandrowi niemoralne, niezgodne z prawem zachowanie.
Antenor nie chce wojny, bez względu na jej wynik. Przewiduje jednak klęskę Troi. Mężczyzna odważnie zabiera głos podczas narady, nie obawia się gniewu Aleksandra. Pełni rolę królewskiego doradcy, nawet gdy sprawy nie układają się po jego myśli. Jest mądry i przewidujący. Ostrzega Priama, radzi mu, aby szybko przygotowywał się do wojny. Nie zraża się, gdy król go ignoruje. Jeśli Trojańczycy mają zginąć, chce aby odeszli z honorem. Uważa, że należy przygotować atak, a nie tylko obronę.
Priam to król Troi. Nie potrafi zdecydowanie przeciwstawić się Aleksandrowi. Chętnie powołuje się na demokrację i przyjmuje decyzję większości. Pozostaje bierny, próbuje odsunąć się od odpowiedzialności. Nie interesują go okoliczności, w których Aleksander zdobył Helenę. Priam pozostaje obojętny do samego końca. Początkowo ignoruje rady Antenora. Nie wierzy również w przepowiednie Kasandry, mimo że jego żonie w przeszłości śniła się płonąca Troja.
Kasandra jest córką Priama i jego żony, Hekuby. Została obdarzona darem jasnowidzenia przez zakochanego w niej Apollina. Kasandra odrzuciła jego uczucie, dlatego została ukarana przez boga - nikt nie wierzy w jej wróżby. Kobieta przewiduje upadek Troi przez podstęp z koniem trojańskim. Widzi również śmierć swojego brata, Hektora i znieważenie jego zwłok. Przepowiada też śmierć Achillesa, ugodzonego strzałą przez Aleksandra. Na jej słowa zważa wyłącznie Antenor. Kasandrę powszechnie uważa się za obłąkaną, ze względu na jej szaleńcze zachowanie podczas wizji.
Ikateon to jeden ze zwolenników Aleksandra. Poseł relacjonuje Helenie jego wystąpienie podczas narady. Mężczyzna opowiada się za zatrzymaniem Heleny. Nie sięga jednak po logiczne argumenty, ale odwołuje się do uczuć zgromadzonych. Ucieka się więc do manipulacji. Próbuje wmówić Trojańczykom, że w przyszłości Grecy zażądają ich własnych żon. Jest doświadczonym mówcą, który potrafi przekonać słuchaczy do swoich racji. Pod jego wpływem, wszyscy zgromadzeni zmieniają zdanie i stają po stronie Aleksandra.
Helena jest żoną króla Sparty, Menelaosa. Uznaje się ją za najpiękniejszą kobietę świata. Została obiecana Aleksandrowi przez Wenus, ponieważ mężczyzna przyznał jej zwycięstwo w sporze między boginiami. Kobieta wpada w rozpacz, obawia się o swój dalszy los. Nie wie, co dzieje się z jej dziećmi, które zostały w Sparcie. Porwanie przez Aleksandra okryło ją hańbą, dlatego z jednej strony chce wrócić do ojczyzny, a z drugiej się tego obawia. Nie wie, jak zostanie przyjęta przez Menelaosa i swoich rodaków.
Helena ma ogromny żal do trojańskiego księcia i przeklina dzień, w który dotarł do Sparty. Jego obecność zapewnia jej jednak względne bezpieczeństwo. Helena obawia się, że Aleksander ucieknie z Troi, a ona zostanie zdana na łaskę obcych ludzi. Nieszczęścia sprawiły, że stała się zgorzkniała. W rozmowie ze służącą, użala się nad swoim losem. Z niechęcią podchodzi do całego świata, uważa że jest na nim więcej zła, niż dobra. Helena z niecierpliwością wyczekuje na wieści z narady. Do ostatniej chwili ma nadzieję, że wieści przyniesione przez Posła, okażą się nieprawdą.
Ulisses to mityczny Odyseusz. W utworze pełni rolę posła greckiego. Odmowa wydania Heleny sprawia, że ma negatywne zdanie na temat trojańskiego społeczeństwa. Dostrzega wszechobecną korupcję oraz zepsucie młodzieży.
Menelaos jest królem Sparty i mężem Heleny. Nie potrafi pogodzić się z niegodziwym postępowaniem Aleksandra. Ma nadzieję, że będzie mógł zemścić się na nim na polu bitwy.
Aktualizacja: 2022-08-11 20:23:57.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.