„Próby” (Essais) to zbiór 107 esejów Michela de Montaigne’a, po raz pierwszy wydany w 1580 roku w Bordeaux, a następnie rozszerzany w kolejnych edycjach (1588, 1595). Dzieło uznawane jest za pierwszy nowożytny zbiór szkiców literackich, który zapoczątkował rozwój eseju jako gatunku. Montaigne łączy w nim osobiste przemyślenia z filozoficzną refleksją nad naturą człowieka, relacjami społecznymi i podstawami bytu, czerpiąc inspiracje z myśli starożytnych autorów, takich jak Plutarch, Seneka czy Cyceron. Eseje cechuje subiektywizm, intelektualny sceptycyzm oraz dążenie do prostoty języka, choć styl Montaigne’a bywa również barokowy i rozbudowany. Najsłynniejsze teksty ze zbioru to Apologia Rajmunda Sebond i O kanibalach, a polski przekład dzieła wykonał Tadeusz Boy-Żeleński (1917).