Biografia Kazimierza Wierzyńskiego
Kazimierz Wierzyński urodził się 27 sierpnia 1894 roku w Drohobyczu jako Kazimierz Wirstlein. Uczęszczał na filologię polską, filozofię i romanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz slawistykę na wiedeńskiej uczelni. W 1913 roku powstał debiutancki utwór Hej, kiedyż, kiedyż ukazany w czasopiśmie „1863”, a w 1919 roku – tomik poetycki Wiosna i wino. Pierwszą wojnę światową spędził w szeregach legionu Wschodniego Józefa Hallera, za co trafił do niewoli rosyjskiej. Powróciwszy do Warszawy, zaangażował się w literacką elitę, wraz z m.in. Tuwimem założył grupę poetycką Skamander.
W czasie wojny bolszewickiej prowadził Biuro Propagandy przy Naczelnym Dowództwie. Następnie Kazimierz Wierzyński wyruszył do Szwajcarii i Francji, gdzie pisywał do wielu czasopism, w tym „Kultury” czy „Gazety Polskiej”. W 1939 roku ewakuowano go do Lwowa, skąd zmierzał do Stanów Zjednoczonych. Tam współpracował z Instytutem Literackim w Londynie i Radiem Wolna Europa. Od 1964 roku mieszkał w Europie – najpierw w Rzymie, potem w Londynie. Ostatni tomik, Sen mara, ukazał się pośmiertnie – poeta ukończył go na kilka godzin przed śmiercią. Kazimierz Wierzyński zmarł 13 lutego 1969 w Londynie.