Kazimierz Wierzyński, fot: Kurier Codzienny, Narodowe Archiwum Cyfrowe
Wiersz „Wróć nas do kraju” Kazimierz Wierzyński opublikował w tomie poetyckim „Ziemia-Wilczyca wydanym” w 1941 roku w Londynie. Utwór zawiera elementy modlitewne, choć nie jest tradycyjną modlitwą, pojawiają się w nim motywy utraconej ojczyzny, wojny, obojętności Boga czy życia na emigracji.
Spis treści
Utwór ma regularną budowę: składa się z sześciu czterowersowych strof, zakończonych rymem krzyżowym. Wiersz należy do liryki inwokacyjnej, ponieważ podmiot liryczny zwraca się do Boga. W utworze występuje podmiot zbiorowy, gdyż wyraźnie używa pierwszej osoby liczby mnogiej („wróć nas, poskąpił nam”) oraz zabiera głos w imieniu całej społeczności, prawdopodobnie polskich emigrantów.
W utworze „Wróć nas do kraju” wyróżnić można apostrofy („Wróć nas do kraju, Ty, coś zbawiennej poskąpił nam chmury”), anafory (większość strof zaczyna się od zwrotu do Boga: „Wróć nas do kraju”), epitety („wiejskie figury”, „śpiewnych modlitwach”, „bezradnej udręce”, „starych proroctw”), metafory („ściany kościołów, święte od westchnień”, „śmierć po wieżach włóczyła się skrzydłem”) oraz personifikacje („wiejskie figury o deszcz za czasu posuchy się modlą”, „wodne nurty wezbrały i strzegły ziemi bezbronnej”, „pustka mu tylko odpowie rozbita”). Oprócz tych środków stylistycznych warto zwrócić uwagę na powtórzenia i wyliczenia („od powietrza, od głodu i wojny”).
Podmiot liryczny wyraża w wierszu spory żal wobec Boga, wypominając mu brak pomocy swoim wiernym w czasie wojny. Przeplatanie wątków tęsknoty za ojczyzną i wiary w moc modlitwy ukazuje silne przywiązanie poety do polskiej tradycji i kultury. Podmiot liryczny jest rozżalony, ponieważ Bóg zdaje się obojętny na modlitwy Polaków. Osoba mówiąca w wierszu nie rozumie, dlaczego Bóg widząc tyle bólu i cierpienia, nie ingeruje w losy świata. Podmiot wręcz wypomina Bogu, że pomimo bogobojności i wierności, naród polski nie może liczyć na boską pomoc. Osoba mówiąca w wierszu nie może zrozumieć, czemu tak bogobojny naród jest tak ciężko doświadczany przez los.
W wierszu Wierzyńskiego ważnym symbolem jest krzyż. To symboliczne nawiązanie do męczeństwa i ofiary narodu polskiego. Wiersz wpisuje się zatem również w założenia poezji tyrtejskiej, ponieważ wyraża gotowość i determinację Polaków do obrony ojczyzny oraz nienawiść do wroga. Podmiot liryczny pragnie powrotu do kraju i mimo mieszkania za granicą, pozostaje patriotą.
Zawarte w utworze wyrzuty pod adresem Boga czy tęsknota za ojczyzną przywodzą na myśl poezję romantyczną. Wierzyński, podobnie zresztą jak XIX-wieczni romantycy, został zmuszony do emigracji. Poeta nawiązuje do tradycji romantycznej również poprzez ukazywanie Polski jako męczennika. Wiersz jest zatem wyrazem hołdu dla ojczyzny, odwołaniem do romantycznych narodowo-wyzwoleńczych ideałów i wzorców.
W wierszu „Wróć nas do kraju” Kazimierz Wierzyński wyraża głęboką tęsknotę za Polską, nawiązując do poezji tyrtejskiej, literatury romantycznej oraz wartości patriotycznych. Przywołuje bogobojność Polaków, ich silną wiarę oraz kontynuuje tradycje, które stanowią istotny element rodzimej kultury. Podmiot liryczny otwarcie komunikuje, że nie rozumie i nie akceptuje tego, w jak tragicznym położeniu znalazł się jego kraj. Osoba mówiąca w wierszu zwraca uwagę na paradoksalną sytuację, w której Bóg, tak ważny i umiłowany w Polsce, nie interweniuje w obliczu zagrożeń i ataku wrogich państw. Mimo wszystko podmiot ma jednak nadzieję na odrodzenie ojczyzny, która może zmartwychwstać jak Chrystus.
Aktualizacja: 2024-09-21 00:00:03.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.