Feliksowi Nowowiejskiemu

Pod baldachimem wonnych bzów,
Wśród rajskich dni wiosennych,
Ten cudny maj powrócił znów
I budzi z marzeń sennych.

Zaszumiał las – zakipiał świat,
Jak krwi gorącej fala,
Na łące, jeden pachnie kwiat,
I pieśń dochodzi z dala.

Przed słońca pierzchły mgły,
Ptaszęce milkną gwary,
Serdeczną pieśń stworzyłeś ty,
I twej muzyki czary!

Przeminie maj – przekwitną bzy,
Lecz pieśń twa nie przeminie,
I koić będzie ból i łzy –
Bo niesie – Odrodzenie.