„Miejsce” to opowiadanie Andrzeja Stasiuka, wchodzące w skład zbioru Opowieści galicyjskie (1995), poruszające temat przemijania i pamięci zaklętej w przestrzeni. Narrator, obserwując opustoszały plac, snuje refleksje na temat nieistniejącej już cerkwi, która została przeniesiona do muzeum. Impulsem do tych rozważań jest pytanie przypadkowego turysty o to, co kiedyś znajdowało się w tym miejscu. Opowiadanie łączy elementy prozy poetyckiej z reporterskim realizmem, ukazując specyfikę Beskidu Niskiego jako przestrzeni, w której przeszłość, teraźniejszość i przyszłość współistnieją.
Stasiuk poprzez losy cerkwi i jej społeczności – Łemków przesiedlonych w wyniku Akcji „Wisła” – podkreśla nietrwałość materialnych śladów przeszłości oraz niemożność ich pełnego odtworzenia w nowym kontekście. Krytycznie odnosi się do przeniesienia świątyni do muzeum, argumentując, że oderwanie budowli od jej pierwotnego miejsca pozbawia ją duchowego znaczenia i tożsamości. Miejsce to refleksyjna opowieść o pamięci, znikaniu i nieodwracalnych zmianach, jakie zachodzą w krajobrazie kulturowym i społecznym. Opowiadanie znalazło się na liście lektur obowiązkowych na maturze z języka polskiego w formule 2023.