Eneida – bohaterowie

Autorka charakterystyk bohaterów: Marta Grandke. Redakcja: Aleksandra Sędłakowska.
Autor Wergiliusz

„Eneida” to an­tycz­ny po­emat au­tor­stwa Wergiliusza pi­sa­ny hek­sa­me­trem, któ­ry skła­da się z dwu­na­stu ksiąg. Wła­śnie w nich opi­sa­no losy przy­szłe­go pro­to­pla­sty na­ro­du Rzy­mian, któ­rym we­dług au­to­ra dzie­ła był tro­jań­czyk Ene­asz. We­rgi­liusz opi­su­je jego przy­go­dy od cza­su opusz­cze­nia pło­ną­ce­go mia­sta, aż do tra­fie­nia do La­cjum, gdzie bo­ha­ter w cza­sie woj­ny za­jął te zie­mie. W cza­sie tych po­dró­ży Ene­asz spo­ty­ka wie­le osób, któ­re mu po­ma­ga­ją lub sta­ją mu na dro­dze do celu.

Spis treści

Eneasz

Głów­ny bo­ha­ter „Ene­idy”, zna­ny jako trojański książę. To tak­że syn An­chi­ze­sa i bo­gi­ni We­nus, a tak­że je­den z po­tom­ków Jo­wi­sza. Eneasz to ide­al­ny bo­ha­ter rzym­ski, po­nie­waż jest pobożny i posłuszny bogom, ce­chu­ją go prawdziwe męstwo, lojalność i odwaga. Waż­niej­sze są dla nie­go wyż­sze cele niż jego wła­sne szczę­ście, za­tem bez wa­ha­nia podporządkowuje się swojemu przeznaczeniu, we­dług któ­re­go sta­nie się on za­ło­ży­cie­lem no­we­go pań­stwa w Ita­lii. Ene­asz to czło­wiek odpowiedzialny za swo­ich to­wa­rzy­szy, ale jest zmu­szo­ny do zmie­rze­nia się z wła­sny­mi emo­cja­mi, któ­re sto­ją w sprzecz­no­ści z jego prze­zna­cze­niem, jak na przy­kład ro­mans z Dy­do­ną. Jego ży­cie jest ofia­rą w spra­wie za­ło­że­nia no­we­go mia­sta, ja­kim jest Rzym. 

Dydona

Kró­lo­wa Kar­ta­gi­ny. Nie­gdyś mia­ła męża, ale w cza­sie po­zna­nia Ene­asza jest ona już wdową po Sycheuszu. We­rgi­liusz opi­su­je ją jako wład­czy­nię rozumną i niezwykle oddaną swoim poddanym. Bo­go­wie spra­wia­ją, że Dydona za­ko­chu­je się w Ene­aszu, ale to uczu­cie tragiczne, po­nie­waż ko­cha­nek opusz­cza ją ze wzglę­du na swo­je prze­zna­cze­nie. To na­peł­nia ko­bie­tę roz­pa­czą i w związ­ku z tym po­peł­nia ona sa­mo­bój­stwo, prze­bi­ja­jąc się mie­czem. Prze­kli­na rów­nież Ene­asza, co za­po­wia­da kon­flikt mię­dzy Rzy­mem a Kar­ta­gi­ną. Nie wy­ba­cza męż­czyź­nie na­wet po swo­jej śmierci, po­nie­waż przed spa­le­niem się na sto­sie, prze­kli­na he­ro­sa.

Turnus

Wódz Ru­tu­lów i głów­ny przeciwnik Ene­asza w La­cjum. Tur­nus to praw­dzi­wy wo­jow­nik, wa­lecz­ny, am­bit­ny i męż­ny, któ­ry nie go­dzi się z prze­zna­cze­niem. To on jest wcze­śniej­szym kan­dy­da­tem do ręki La­wi­nii, dla­te­go nie podoba mu się przybycie Eneasza. Jest on dla nie­go za­gro­że­niem, a upar­ty Tur­nus do­pro­wa­dza osta­tecz­nie do wy­bu­chu woj­ny z Tro­ja­na­mi. Męż­czy­zna nie po­tra­fi się po­go­dzić ze zmia­na­mi i lo­sem, a jego śmierć to je­den z naj­waż­niej­szych mo­men­tów kon­flik­tu, gdyż po tym wy­da­rze­niu do­cho­dzi do za­wie­sze­nia bro­ni.

Anchizes

Oj­ciec Ene­asza, czło­wiek zwią­za­ny przede wszyst­kim z mądrością i tradycją. Wy­ru­sza wraz z sy­nem na wy­pra­wę z Troi, ale na Sy­cy­lii umiera. Jego duch tra­fia do za­świa­tów, gdzie spo­ty­ka go Ene­asz. To wła­śnie tam zdra­dza sy­no­wi wi­zję jego chwa­leb­nej przy­szło­ści zwią­za­nej z Rzy­mem, co umac­nia męż­czy­znę z dą­że­niu do celu. An­chi­zes jest po­łą­czo­ny z pa­mię­cią o dzie­dzic­twie Troi. 

Lawinia

Cór­ka kró­la La­ty­nu­sa i Ama­ty. To wła­śnie jej ręka i ewen­tu­al­ne mał­żeń­stwo sta­ją się przed­mio­tem kon­flik­tu mię­dzy Tur­nu­sem a Ene­aszem, ona sama jed­nak nie wy­po­wia­da się w tym te­ma­cie. La­wi­nia sym­bo­li­zu­je nadchodzącą przyszłość Rzymu. 

Latinus

Król La­cjum, a tak­że mąż Ama­ty i oj­ciec La­wi­nii. Jest opi­sa­ny jako roztropny i pokojowy władca, któ­ry upa­tru­je w Ene­aszu speł­nie­nie wi­zji bo­gów. Z tego po­wo­du chęt­nie ofiarowuje mu rękę Lawinii, by za­po­cząt­ko­wa­li oni ra­zem nowe państwo. Jest to jed­nak de­cy­zja po­zo­sta­ją­ca w sprzecz­no­ści z am­bi­cja­mi Tur­nu­sa i wolą żony kró­la. 

Amata

Żona La­ti­nu­sa, a tak­że mat­ka La­wi­nii. Nie po­pie­ra mał­żeń­stwa swo­jej cór­ki z Ene­aszem, to­też z tego po­wo­du wspiera Turnusa. Opie­ra się za­tem prze­zna­cze­niu, co pro­wa­dzi do kon­flik­tu mię­dzy dwie­ma stro­na­mi. Ko­bie­ta kie­ru­je się głów­nie emo­cja­mi ta­ki­mi jak gniew i sta­je się je­dy­nie na­rzę­dziem w rę­kach bo­gów. Ama­ta re­pre­zen­tu­je spór w ro­dzi­nie.

Wenus

Rzym­ska bogini miłości, a tak­że matka samego Eneasza. Z tego po­wo­du nie­ustan­nie dba o bez­pie­czeń­stwo bo­ha­te­ra w trak­cie jego wy­pra­wy. Czę­sto z tego po­wo­du wcho­dzi w konflikt z Junoną, któ­ra pró­bu­je za­po­bie­gać do­peł­nie­niu się prze­zna­cze­nia. We­nus ko­ja­rzyć się ma z bez­in­te­re­sow­ną mi­ło­ścią ma­cie­rzyń­ską.

Junona

Rzymska bogini, nie­na­wi­dzi Tro­jan i dla­te­go prze­ciw­sta­wia się in­nym bo­gom. Nie chce ona, by prze­zna­cze­nie Ene­asza się speł­ni­ło i sta­ra się temu ze wszyst­kich sił za­po­biec.

Pallas

Mło­dy so­jusz­nik Ene­asza i syn kró­la Ewan­dra, gi­nie w wal­ce z Tur­nu­sem.

Mezentiusz 

Pod­ły sprzy­mie­rze­niec Tur­nu­sa i były król Etru­sków.


Prze­czy­taj tak­że: Nawiązania i podobieństwo Eneidy do Odysei i Iliady Homera

Ak­tu­ali­za­cja: 2025-03-21 17:06:55.

Sta­ra­my się by na­sze opra­co­wa­nia były wol­ne od błę­dów, te jed­nak się zda­rza­ją. Je­śli wi­dzisz błąd w tek­ście, zgłoś go nam wraz z lin­kiem lub wy­ślij ma­ila: kon­takt@po­ezja.org. Bar­dzo dzię­ku­je­my.