„Eneida” to antyczny poemat autorstwa Wergiliusza, rozpisany na dwanaście ksiąg i pisany heksametrem. Przedstawia on losy Eneasza, wojownika spod Troi, który opuszcza upadające miasto, aby wyruszyć w podróż mającą zakończyć się w Italii, gdzie bohater ma założyć nowe miasto i dać początek narodu Rzymian. W międzyczasie mężczyzna trafia do Kartaginy, gdzie wita go królowa tego państwa, Dydona.
W momencie przybycia Eneasza na wyspę to królowa Dydona włada Kartaginą. Niegdyś podarowano jej jedynie kawałek ziemi, jaki obejmuje skóra wołu, lecz sprytna kobieta pocięła skórę i otoczyła nią większy skrawek wybrzeża. Miała męża, którego zamordowano w trakcie ich ucieczki, a potem o jej rękę starał się skuszony jej bogactwami Jarbasem, którego to małżeństwa Dydona chciała uniknąć.
Dydona to mądra władczyni, oddana swojemu ludowi i troszcząca się o niego. Pozwala sobie na uczucie wobec Eneasza, pod wpływem interwencji bogów, którzy pragną, by trojańskiego wędrowca nie spotkało nic złego w Kartaginie. W związku z tym Dydona wita przybysza bardzo serdecznie, wyprawia dla niego ucztę. Z czasem Eneasz i Dydona zbliżają się do siebie, a ich związek ostatecznie pieczętuje wspólne polowanie i skrycie się przed deszczem w pieczarze. Eneasz opowiada swojej ukochanej o tym, co go spotkało od czasu upadku Troi, spędzają razem wiele czasu.
Wybranek Dydony nie może jednak pozostać wraz z nią w Kartaginie, ponieważ bogowie przeznaczyli mu podróż do Italii, gdzie ma się stać założycielem nowego państwa. W związku z tym Eneasz porzuca Dydonę, przedkładając wolę bogów i przeznaczenie nad własne szczęście. Miłość Dydony nie jest w stanie zatrzymać go w Kartaginie. Eneasz porzuca zatem królową i wyrusza w dalszą podróż. Dydona bardzo źle reaguje na te wieści. Przepełnia ją rozpacz, toteż rozkazuje usypać stos pogrzebowy. Gdy Eneasz niewzruszony odpływa, Dydona rzuca klątwę na niego i jego ród, a następnie sama popełnia samobójstwo. Reakcja Dydony na utratę Eneasza jest zatem niezwykle gwałtowna i emocjonalna, królowa nie kieruje się w czasie rozstania logiką ani dobrem narodu, tylko impulsem. Umiera, opuszczając swój lud. Gdy jej duch spotyka Eneasza w zaświatach, kobieta wciąż nie jest w stanie wybaczyć mu jego odejścia. Miłość zmieniła się zatem w nienawiść, która trwa nawet jeszcze po śmierci. Śmierć Dydony to zapowiedź konfliktu między Kartaginą a Rzymem.
Dydona jest zatem w „Eneidzie” postacią tragiczną, jej rozterki obrazują konflikt między uczuciami a obowiązkami. Porzuca swój kraj i lud w imię niespełnionej miłości. Jej śmierć to wynik tego, jak bogowie bawią się ludzkim życiem i dla bezpieczeństwa Eneasza zmienili uczucia Dydony do niego. Można jej postać rozpatrywać jako jedną z ofiar jego wielkiej misji założenia Rzymu.
Aktualizacja: 2025-03-26 20:26:22.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.