„Eneida” to antyczny poemat autorstwa Wergiliusza rozpisany na dwanaście ksiąg i pisany heksametrem. Przedstawia on w nim on losy Eneasza, wojownika spod Troi, który opuszcza opadające miasto i wyrusza w podróż, która ma zakończyć się w Italii, gdzie bohater ma założyć nowe miasto i dać początek narodu Rzymian. W międzyczasie mężczyzna trafia do Kartaginy w Afryce, gdzie z otwartymi ramionami wita go królowa tego państwa, czyli Dydona.
Królowa Dydona włada Kartaginą, jest też jej legendarną założycielką i jej pierwszą władczynią. Przed przybyciem do tego miejsca przeżyła wiele przygód i niebezpieczeństw, by wreszcie osiąść ze swoim ludem na wybranych terenach. Podarowano jej kawałek ziemi, jaki obejmuje skóra wołu, ale sprytna Dydona pocięła skórę i otoczyła nią większy skrawek wybrzeża. Miała męża, którego zamordowano w trakcie ich ucieczki, a potem o jej rękę starał się łasy na jej bogactwa Jarbasem, którego to małżeństwa Dydona chciała uniknąć.
Dydona to władczyni mądra, która jest oddana wobec swojego ludu i troszczy się o niego. Zakochuje się w Eneaszu pod wpływem interwencji bogów, którzy pragną, by trojańskiego wędrowca nie spotkało nic złego w Kartaginie. W związku z tym Dydona wita przybysza bardzo serdecznie, wyprawia dla niego ucztę. Z czasem Eneasz i Dydona zbliżają się do siebie, a ich związek ostatecznie pieczętuje wspólne polowanie i skrycie się przed deszczem w pieczarze. Dydona staje się bardzo oddana swojemu nowemu ukochanemu. Eneasz opowiada swojej ukochanej o tym, co go spotkało od czasu upadku Troi, spędzają razem wiele czasu.
Wybranek Dydony nie może jednak pozostać wraz z nią w Kartaginie, ponieważ bogowie przeznaczyli mu podróż do Italii, gdzie ma się stać założycielem nowego państwa. W związku z tym Eneasz porzuca Dydonę, przedkładając wolę bogów i przeznaczenie nad osobiste szczęście. Miłość Dydony nie jest w stanie zatrzymać go w Kartaginie. Eneasz porzuca zatem swoją królową i wyrusza w dalszą podróż. Dydona bardzo źle reaguje na te wydarzenia. Przepełnia ją rozpacz i rozkazuje sobie usypać stos pogrzebowy. Gdy Eneasz mimo to odpływa, Dydona rzuca klątwę na niego i jego ród, a następnie popełnia samobójstwo. Wykorzystuje do tego miecz, którym sama siebie przebija. Reakcja Dydony na utratę Eneasza jest zatem niezwykle gwałtowna i emocjonalna, królowa nie kieruje się w czasie rozstanie logiką i dobrem swojego narodu, tylko emocjami. Z tego powodu umiera i opuszcza swój lud. Gdy jej duch spotyka Eneasza w zaświatach, kobieta wciąż nie jest w stanie wybaczyć mu jego odejścia. Miłość zmieniła się zatem w silną nienawiść, która trwa nawet jeszcze po śmierci królowej. Tak mocne mogą zatem być uczucia, w których mieszają bogowie wbrew woli ludzi. Śmierć Dydony to zapowiedź przyszłego konfliktu między Kartaginą i Rzymem.
Dydona jest zatem w „Eneidzie” postacią tragiczną obrazującą konflikt między uczuciami a obowiązkami. Porzuca swój kraj i lud w imię niespełnionej miłości. Jej śmierć to wynik tego, jak bogowie bawią się ludzkim życiem i dla bezpieczeństwa Eneasza zmienili uczucia Dydony do niego. Stała się ona zatem jedną z ofiar jego wielkiej misji założenia państwa w Italii, w przeciwnym razie zapewne przeżyłaby o wiele dłużej i wciąż rządziła Kartaginą.
Aktualizacja: 2025-03-17 13:18:21.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.