Florian Czarnyszewicz to autor powieści “Nadberezyńcy”, która po raz pierwszy ukazała się w roku 1942. To jego debiut literacki i zawiera on dodatkowo elementy autobiograficzne. W tekście opisano dzieje szlachty zaściankowej, która żyła na wschodnich Kresach, na terenach położonych nad Berezyną. W dziele tym ukazano losy mieszkańców tych okolic na tle burzliwych wydarzeń historycznych i przemian społecznych, które miały miejsce wraz z odzyskiwaniem przez Polskę niepodległości po okresie zaborów. Wszystko to miało wpływ między innymi na życie ukazanego w książce Kościka Wasilewskiego.
Kościk, a właściwie Konstanty Wasilewski, to syn leśnika i starszy kolega Stanisława Bałaszewicza, z którym poznaje się w trakcie nauki w szkole w Wończy. Uważa się za Polaka i pochodzi z Potoki koło Smolarni. Również wywodził się ze szlachty zagrodowej. Gdy był starszy, stał się również żołnierzem wojska polskiego. Był dużym i krępym chłopcem o miłej i ujmującej twarzy. Początkowo koledzy zaczepiali go i śmiali się z jego imienia, ale nie dał się im zastraszyć i był gotów walczyć o szacunek dla siebie. Kościk wśród kolegów wyróżniał się siłą fizyczną i nie stronił od angażowania się w bójki czy inne potyczki. W szkole mniejszy od niego Stach Bałaszewicz pokazywał mu jednak, jak dać sobie radę właśnie w takim miejscu.
Tak jak Stach, Kościk został wychowany w duchu patriotyzmu i chęci podtrzymywania polskich tradycji. Podtrzymywał zatem obyczaje szlachty zagrodowej, z której pochodził. Już od wczesnej młodości kształtował w sobie tożsamość narodową powiązaną z Polską, mimo iż jego ojczyzny nie było na mapie, kiedy Kościk pojawił się na świecie. Był również świadom zagrożeń, jakie wiązały się z rosyjskimi wpływami na Kresach, gdzie działano w celu pozbawienia Polaków ich tożsamości.
Kościk został opisany jako wierny i dobry przyjaciel, na którym zawsze można polegać w każdej sytuacji, nawet trudnej. Był wiernym towarzyszem Stacha Bałasziewicza i razem z nim brał udział w rozmaitych trudnych przeżyciach, zawsze go wiernie wspierając. Bohaterowie razem doświadczyli dramatu, jaki niosły ze sobą wybuchające konflikty zbrojne. Z czasem Kościk zaczął dostrzegać to okrucieństwo i ofiary, jakie należało ponieść w imię polityki. Pozbawiono go wówczas jego idealizmu, ale wciąż pozostawał on wierny swojej tożsamości narodowej.
Kościk żywił uczucia do Karusi, a zazdrość doprowadziła go do ucieczki, ponieważ bronił honoru dziewczyny przy pomocy przemocy. Z tego powodu oskarżono go o próbę morderstwa i musiał zbiec, by uniknąć kary. Kościk zatem potrafił się niezwykle przywiązywać i angażować emocjonalnie w relacje z innymi ludźmi. Był także wiernym i oddanym żołnierzem wojska polskiego i walczył o lepsze jutro dla swojej ojczyzny.
Kościk i jego losy to przykład historii wielu młodych ludzi, którzy żyli na Kresach w czasie formowania się państwa polskiego po zakończeniu I wojny światowej. Polska była dla niego jedną z najważniejszych wartości, jakie chłopak pielęgnował każdego dnia w swoim życiu.
Aktualizacja: 2025-03-12 12:48:01.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.