Losy Karola Bovary’ego, chociaż wydają się być schowane za historią Emmy, odgrywają kluczową rolę w konstrukcji narracji. Cała powieść Gustawa Flauberta rozwija się równolegle względem życia tego bohatera, obejmując okres od dzieciństwa, przez małżeństwo i ojcostwo aż po śmierć.
Karol Bovary pochodził z niezamożnej rodziny mieszczańskiej, której nie było stać na zapewnienie mu starannego wykształcenia. Do szkoły został wysłany dopiero w wieku piętnastu lat, gdzie nie wykazywał się szczególnymi zdolnościami, choć udało mu się ukończyć gimnazjum i szkołę medyczną. Nie było to jednak spełnienie jego własnych ambicji, lecz realizacja planów matki, która nakłaniała go do zdobycia praktycznego zawodu. „Matka Karola zawsze pragnęła mieć syna lekarza, aby zapewnił rodzinie stabilizację finansową”. To właśnie ona zaaranżowała jego pierwsze małżeństwo z wdową Heloizą Dubuc, licząc na jej pokaźny majątek. Emma poznała Karola jako lekarza, gdy przybył, aby pomóc jej ojcu.
Flaubert przedstawia Karola jako postać przeciętną, pozbawioną większych pasji czy talentów, lecz o „dobrym sercu” i pragnącą jedynie stabilnego, spokojnego życia. Małżeństwo z Emmą, „piękną i wykształconą”, wydaje się Karolowi spełnieniem jego marzeń o udanym życiu. Postrzega ją jako kogoś wyjątkowego, kto mógłby dodać blasku jego codzienności.
W stosunku do Emmy, Karol wykazywał niezwykłą lojalność. Pomimo jej chłodu i ciągłego niezadowolenia, pozostał oddanym i kochającym mężem. Nie potrafił dostrzec, że jego starania są nieskuteczne, i wierzył, że oddanie i troska wystarczą, aby uczynić małżeństwo udanym. Jego miłość była naiwna, a brak porozumienia między nimi był wynikiem nieumiejętności Karola do wyrażania emocji — zadowalała go prosta codzienność u boku żony. Był gotów do wszelkich wyrzeczeń, ale nie dostrzegał, że jego żona marzy o czymś więcej niż spokojnym życiu na prowincji.
Przeciętność i konformizm Karola są wykorzystywane przez Flauberta jako narzędzie do ukazania kontrastu wobec romantycznych aspiracji Emmy. Karol jest przeciwieństwem bohatera romantycznego — jest prostolinijny, uległy, uporządkowany, pozbawiony wzniosłych emocji, ideałów i aspiracji. Jego życie toczy się zgodnie z przewidywalnym scenariuszem klasy średniej, a on nie przejawia żadnej inicjatywy, by temu się przeciwstawić. „Nie potrafił zbuntować się przeciwko matce, która kontrolowała jego życie od najmłodszych lat”.
Podobnie jak Emma, Karol żyje w świecie iluzji. Jego miłość do niej, chociaż szczera, jest oparta na błędnym przekonaniu, że uczucie, oddanie i troska wystarczą do zbudowania szczęśliwego małżeństwa. Uważa, że jego żona podziela jego pragnienie prostego życia, co pokazuje, jak bardzo nie rozumie jej marzeń i potrzeb. Tworzy idealizowany obraz Emmy i nie dostrzega jej frustracji ani potrzeby ucieczki od monotonii.
Tragizm Karola nie polega na tym, że jest ofiarą Emmy, lecz na tym, że trwa w swojej iluzji, co prowadzi go do całkowitego załamania, gdy jego wyobrażenia o żonie i ich życiu zostają zniszczone. Po samobójczej śmierci Emmy, Karol odkrywa korespondencję między nią a jej kochankami, co niezbicie dowodzi jej nieszczęścia w ich małżeństwie. To zderzenie z brutalną prawdą okazuje się dla niego zbyt bolesne — jego życie kończy się w samotności i rozpaczy, gdyż „nie potrafił poradzić sobie z rzeczywistością, która tak drastycznie różniła się od jego wyobrażeń”.
Aktualizacja: 2024-08-26 14:48:44.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.