„Wesele” to młodopolski dramat autorstwa Stanisława Wyspiańskiego, który powstał dzięki inspiracji prawdziwymi wydarzeniami. Było to wesele poety Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną, na które zaproszono wielu przedstawicieli krakowskiej inteligencji oraz bronowickich chłopów. Wyspiański wykorzystał to jako okazję do poruszenia tematów związanych z odzyskaniem niepodległości przez Polskę w czasach zaborów, dramat ukazał się bowiem w roku 1901.
Miejsce akcji jest bardzo łatwe do określenia, istnieje ono bowiem w rzeczywistości. To chłopska chata w Bronowicach. W dramacie należy ona do Gospodarza, a w realnym świecie była własnością Włodzimierza Tetmajera, którego żona była siostrą panny młodej, Jadwigi Mikołajczykówny. Goście bawili się przede wszystkim w świetlicy, czyli obszernej, przestronnej izbie, w której można było przyjmować odwiedzające chatę osoby. Można tam dojrzeć proste, chłopskie meble i wyposażenie typowe dla takich miejsc. Co jakiś czas akcja przenosi się do ogrodu, który otacza chatę, stamtąd bowiem właśnie przychodzi Chochoł.
Obecnie dworek ten, zwany Rydlówką, został przekształcony w muzeum, które obecnie można zwiedzać w Bronowicach, które z podkrakowskiej wsi stały się dzielnicą miasta.
Czas akcji także jest bardzo sprecyzowany, ponieważ nawiązuje do wesela, które faktycznie odbyło się w Bronowicach. Jest to zatem noc z 20 na 21 listopada 1900 roku. Opisana została chwila oczepin, kiedy to panna młoda tradycyjnie zdejmuje wianek i zastępuje go czepkiem. Ma to miejsce zazwyczaj po północy, zatem można przyjąć, że wydarzenia głównie rozgrywają się 21 listopada. Wszystkie opisywane sytuacje mają miejsce właśnie w ciągu zaledwie jednej nocy. Przygotowania do powstania oraz chocholi taniec ma miejsce o świcie i rankiem, po zakończeniu zabaw weselnych, kiedy to goście budzą się w chacie.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.