Utwór jest uznawany za arcydzieło polskiej nowelistyki. Autor zastosował budowę ramową, w jednym utworze zawierają się dwie nowele. Pierwsza z nich to opowieść o narratorze i jego kolekcji, a druga - historia mieszkającego w sąsiedztwie małżeństwa. Utwór jest zgodny z „teorią sokoła”. Ta nazwa pochodzi od noweli Boccacia „Sokół”, uznawanej za wzorzec gatunku. Do jej wyróżników należy punkt kulminacyjny, którym jest przesuwanie sprzączki przez urzędnika. Motyw kamizelki pełni kluczową rolę, powtarza się we wszystkich najważniejszych momentach fabuły.
Kompozycja noweli jest zwarta, dzięki jasno zarysowanej akcji oraz rezygnacji z epizodów i dużej liczby postaci. Fabuła utworu jest praktycznie jednowątkowa, liczba bohaterów drugoplanowych została bardzo ograniczona. Pojawia się także niewiele komentarzy ze strony autora, opowieść narratora konsekwentnie zmierza do punktu kulminacyjnego. Historia małżeństwa zostaje przedstawiona za pomocą retrospekcji.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.