Staś i Nel to główni bohaterowie powieści Henryka Sienkiewicza W pustyni i w puszczy. Można znaleźć między nimi zarówno podobieństwa, jak i różnice. Wychowali się w podobnych okolicznościach, ale z racji wieku i osobowości inaczej radzili sobie z porwaniem i samotną wędrówkę przez Afrykę. Sienkiewicz stworzył barwne postaci dziecięce, dlatego warto przyjrzeć się im bliżej.
Staś Tarkowski był synem polskiego inżyniera, pracującego w kompanii Kanału Sueskiego. Miał czternaście lat, urodził się i wychował w Port-Saidzie, gdzie chodził do angielskiej szkoły. Opiekował się nim wyłącznie ojciec, ponieważ pani Tarkowska, pochodząca z Francji, zmarła przy porodzie.
Podobną sytuację rodzinną miała przyjaciółka Stasia, mała Nel Rawlison. Jej ojciec był jednym z dyrektorów kompanii Kanału Sueskiego, dlatego dobrze znał inżyniera Tarkowskiego. Dziewczynka miała dopiero osiem lat, dlatego Staś traktował ją nieco z góry, podkreślając, że on jest już właściwy dorosły, podczas gdy Nel to wciąż naiwna dziewczynka w sukience do kolan. Podobnie jak Staś, wychowała się bez matki: pani Rawlison zmarła na gruźlicę, kiedy Nel miała zaledwie trzy lata. W wyniku pracy i podobnej sytuacji rodzinnej pan Rawlison i inżynier Tarkowski przyjaźnili się, dlatego ich dzieci wychowywały się trochę jak rodzeństwo.
Młody Tarkowski był odważnym, wysportowanym młodzieńcem, który nie stronił od przygód. Doskonale strzelał, był jednym z najlepszych pływaków w Port-Saidzie, a każdą wolną chwilę spędzał nad wodą. Wyróżniał się siłą, był wyższy niż większość chłopców w jego wieku. Dobrze szło mu również w szkole, otrzymywał pochwały od nauczycieli. Staś znał kilka języków: mówił biegle po polsku, angielsku, francusku i arabsku oraz potrafił dogadać się w języku ki-swahili. Często towarzyszył ojcu w pracy, dlatego poznawał robotników z różnych zakątków Afryki, a dzięki rozmowom z nimi nie tylko dowiadywał się nowych rzeczy, ale też doskonalił znajomość języków. Uwielbiał jeździć konno, urządzał sobie wycieczki łódką i marzył o polowaniach na duże zwierzęta. Nie był jednak pozbawiony wad – zdarzało się, że Staś był zbyt pewny siebie i chełpliwy.
Nel Rawlison znacznie różniła się od Stasia pod względem osobowości. Była bardziej delikatna i wrażliwa, łatwo było zrobić jej przykrość. Zachwycano się za to jej anielską urodą oraz wrodzonym wdziękiem i słodyczą. W przeciwieństwie do Stasia, nie mogła prowadzić tak aktywnego trybu życia, ponieważ musiała uważać na swoje kruche zdrowie. Nie pozwalano jej wieczorami przebywać nad wodą, aby się nie przeziębiła. Nad jej bezpieczeństwem czuwała czarnoskóra piastunka Dinah. Nel nie chodziła do angielskiej szkoły, ale miała własną nauczycielkę panią Oliwier.
Wędrówka przez Afrykę zmieniła zarówno Stasia, jak i Nel. Chłopak musiał wziąć odpowiedzialnośćza siebie i swoją małą towarzyszkę oraz zmierzyć się z wyzwaniami, którym nie podołałby niejeden dorosły mężczyzna. Wszystko to sprawiło, że dojrzał i zrozumiał, że dorosłość nie jest tak prosta, jak mu się kiedyś wydawało. Po powrocie, chociaż inni uważali go za bohatera, nie miał już ochoty się przechwalać i wywyższać. Trudne doświadczenia nauczyły go pokory.
Wędrówka zmieniła również Nel, która, choć mała i delikatna, zdołała przetrwać podróż przez Afrykę. Zrozumiała, że możesz wykorzystywać swój wdzięk, aby dostawać to, czego chce, jak np. kiedy przekonała Stasia, aby nie zabijał słonia. Tarkowski stał się jej bohaterem, Nel była przekonana, że Staś wszystko może i wszystko potrafi. Mimo swojej wrażliwości starała się być silna, nie chciała się przyznać, że płacze, dlatego twierdziła, że tylko oczy się jej pocą.
Staś i Nel byli od siebie całkowicie różni, ale to tylko czyni powieść jeszcze ciekawszą. Dopełnieniem ich historii jest zakończenie – okazało się, że przyjaźń z dziecięcych lat przerodziła się w miłość, a główni bohaterowie zostali małżeństwem.
Aktualizacja: 2023-03-19 18:25:11.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.