Przygody Stasia i Nel, opisane przez Henryka Sienkiewicza w powieści W pustyni i w puszczy, rozgrywają się na tle prawdziwych wydarzeń historycznych, czyli powstania sudańskiego, na którego czele stanął prorok Mahdi. Jednym ze ściśle powiązanych z nim miast był właśnie Chartum.
Spis treści
Chartum znajdowało się w miejscu, gdzie Nil Biały i Niebieski łączą się w jedną rzekę. Sytuacja w mieście była trudna, ponieważ zostało oblężone przez mahdystów. W jego obronie siły połączyły władze egipskie i angielskie, jednak działały dość powolnie. Obroną miasta kierował generał Gordon, który wciąż oczekiwał na odsiecz.
Miasto było dość dobrze zabezpieczone, ponieważ znajdowało się w rozwidleniu rzeki i było dostępne tylko od południowej strony. Niestety mimo odwagi i doświadczenia w wojennym rzemiośle, generał przegrał walkę, a Chartum upadło. Przyczyniła się do tego natura – wody rzeki opadły, przez co wojskom Mahdiego łatwiej było dostać się do wałów. Wycieńczone głodem wojska nie zdołały odeprzeć ataku derwiszów. Gordonowi obcięto głowę, a wojska angielskie na wieść o jego śmierci zawróciły na północ.
Rozpoczęła się rzeź mieszkańców Chartumu, w fosie było pełno martwych ciał, których nikt nie zamierzał pogrzebać. Mocne, sudańskie słońce suszyło trupy tak, że przypominały mumie. Kalifowie zabraniali wrzucania ciał do wody, aby chronić się przed jej zatruciem, ale w szale walki wojska nie przestrzegały tych rozkazów. W otaczającej miasto rzece roiło się od krokodyli, które przypłynęły aż z południa, wyczuwając obfitość pożywienia. Mieszkańcy Chartumu umierali nie tylko w wyniku rzezi. Wśród mahdystów i ich niewolników szerzyły się choroby.
Miasto po walkach było zrujnowane, brakowało żywności. Szczęściem było zjedzenie suszonych daktyli i odrobiny ryżu z miodem. Ocalali mieszkańcy Chartumu wydawali się dzicy, na widok białych dzieci ryczeli, wyszczerzali zęby i grozili im nożami. Zbiegowisko byli w stanie uspokoić tylko derwisze, którzy zaczęli okładać zgromadzonych korbaczami. Na miejscu większości budynków, szczególnie znajdujących się pobliżu fosy, zostały tylko zgliszcza. Mahdi nie chciał mieszkać w mieście, wcześniej zajmowanym przez niewiernych, dlatego zatrzymał się w Omdurmanie. Z jego rozkazu Chartum miało zostać opuszczone, burzono ocalałe budynki i wywożono łupy. Zdaniem proroka obecność chrześcijan na zawsze splamiła Chartum.
Zbrojny oddział emira Nur-el-Tadhila poprowadził karawanę porywaczy do Chartumu. Emir przenocował też dzieci i Beduinów w swoim domu, zanim poprowadził ich w dalszą drogę do Omdurmanu, gdzie zatrzymał się Mahdi. Dzieci czekał tylko krótki odpoczynek – następnego dnia o szóstej rano Tadhil nakazał im wstać i szykować się do drogi.
Aktualizacja: 2023-02-18 16:30:11.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.