Rossi jest włoskim aktorem, prawdopodobnie wzorowanym na prawdziwej postaci, nieskrywanym idolem i miłością Izabeli Łęckiej. Poznany jeszcze w Paryżu, mężczyzna doskonale wie o zażyłości młodej arystokratki, wykorzystując ją dla własnych celów. Wokulski, by zadowolić ukochaną, urządza podczas jednego z występów aktora klakę - płatny aplauz. Posyła mu też przez Ignacego Rzeckiego album ze zdjęciami Warszawy.
O Rossim wiadomo niewiele ponad to, że w swoim czasie uchodził za sławnego na zachodzie aktora. Prawdopodobnie wzorowany jest na Ernesto Rossim - włoskim aktorze grywającym m.in. Romea, który w 1877 roku wizytował Warszawę.
Mężczyzna jest dawną (i jak się wydaje obecną) miłością Izabeli Łęckiej. Znają się oni z Paryża, gdzie przed laty nawiązali znajomość z młodą arystokratką. Uczucia żywione przez nią do Rossiego są podobne co Wokulskiego wobec niej samej. Zachowanie zaś Włocha wobec adoratorki oscyluje pomiędzy zainteresowaniem a dziwną dozą dystansu.
Rossi podarowuje Izabeli włoską wersję Romea i Julii, zarazem jednak nie przychodzi na jedno z umówionych spotkań. W czasie pobytu w Warszawie prawie codziennie odwiedzał kamienicę Łęckich, recytując wybrane przez kobietę fragmenty i stołując się tam. Wydaje się więc, że raczej wykorzystywał znajomość dla uprzyjemnienia sobie pobytu w Warszawie. Niemniej podczas każdego spotkania zachowuje stosowne maniery wobec gospodarzy i uprzejmość względem swojej młodej adoratorki.
Talent aktorski Rossiego trudno jest ocenić. Na salonach panowała "moda" nakazująca zachwyt nad umiejętnościami Włocha. Izabela Łęcka była weń szczególnie zapatrzona, co widać podczas przedstawienia, na które przyszła z Wokulskim. Niemniej sam główny bohater ma dla talentu Rossiego mniej entuzjazmu, aby nie powiedzieć, wcale mu go brakuje. Opłaca jednak klakierów mających oklaskiwać mężczyznę, byleby tylko uszczęśliwić młodą arystokratkę. Daje mu również prezenty, w tym album ze zdjęciami Warszawy.
Rossi to postać epizodyczna, przez co trudno powiedzieć na jej temat cokolwiek. Zdaje się typowym wytworem swojego czasu i otoczenia - światowej sławy aktor, swoisty celebryta, który może pozwolić sobie na bagatelizowanie pośledniej arystokracji z Polski. Budzi on przez to mieszane uczucia. Teoretycznie nie krzywdzi nawet zakochanej w nim Łęckiej, czytelnik może jednak odnieść wrażenie zabawy uczuciami kobiety, a nawet dręczenia zakochanej swoistym utrzymywaniem dystansu. Biorąc pod uwagę, że postać ta może być wzorowana na znanym aktorze włoskim Ernesto Rossim (który był w Warszawie w momencie, kiedy dzieje się akcja Lalki), takie nakreślenie postaci może sugerować, że Prus nie chciał właśnie poddawać jej pod jednoznaczną ocenę. Pełni ona bowiem w powieści funkcję "papierka lakmusowego" siły uczuć Wokulskiego do Łęckiej i jej płytkich wyobrażeń o miłości.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.