Księga Hioba stanowi jeden z najbardziej rozpoznawalnych fragmentów Starego Testamentu. Jest ona ubrana w formę dydaktycznego poematu, którego celem jest przekazywanie czytelnikowi przy pomocy opowiadanej historii konkretnych wniosków, które powinien on stosować w swoim życiu. Księga Hioba opowiada więc o niezawinionym cierpieniu oraz stara się odpowiedzieć na pytanie, dlaczego Bóg dopuszcza do istnienia zła na świecie, który stworzył, skoro sam jest nieskończenie dobry. Hiob został bowiem ofiarą zakładu między Bogiem a szatanem, którego celem było sprawdzenie po ilu nieszczęściach człowiek odwróci się od swojego Stwórcy. Księga Hioba ukazuje również skomplikowaną relację człowieka i Boga.
Hiob został okrutnie doświadczony przez swojego Stwórcę. Był on bardzo bogobojnym człowiekiem, którego życie mogło stanowić świadectwo pokornej wiary. Hiob był także człowiekiem majętnym i głową całkiem sporej rodziny, doczekał się bowiem siedmiu synów i trzech córek. Cieszył się także dobrym zdrowiem. To właśnie te aspekty jego życia padły ofiarą zakładu między Bogiem a szatanem.
Hiobowi odebrano bowiem jego majątek, stracił następnie rodzinę, a na końcu zachorował na straszliwą chorobę, jaką jest trąd. Na żadne z tych cierpień Hiob sobie nie zasłużył, zawsze był bowiem dobrym i bogobojnym człowiekiem. Także w takiej chwili nie zwątpił w swojego Stwórcę. Jego wiara ostatecznie została wynagrodzona, a Bóg zwrócił mu majątek, rodzinę i zdrowie. Sam zaś Hiob udowodnił, że istnieje taka wiara i taka pokora, których nie zniszczą nawet największe cierpienia.
Księga Hioba wiele mówi odbiorcy na temat relacji człowieka z Bogiem. Jest ona oparta na hierarchii, nie ma w niej mowy o partnerstwie. Człowiek skazany jest na pokorne oczekiwanie na wyroki boskie i musi cierpliwie akceptować to, co przeznaczył mu Stwórca. To on bowiem nadaje charakter tej relacji, jest silniejszą stroną, która wyznacza granice i zasady. Człowiek nie powinien się także skarżyć, złorzeczyć czy tracić zaufania. Tylko bezwzględne i całkowite oddanie może zapewnić mu nagrodę i miłość Boga. Gdyby Hiob okazał słabość, udowodniłby, że szatan ma rację i zapewne Stwórca nie oddałby mu jego życia z powrotem. Trudno być jednak pełnym pokory i oddania, gdy całe życie człowieka staje się zaledwie gruzami.
Bóg przedstawiony w Księdze Hioba nie jest więc dla człowieka miłosiernym, wybaczającym ojcem, jakiego znać można z Nowego Testamentu. To raczej wyjątkowo surowy i podejrzliwy sędzia, który jedną ręką odbiera, a drugą daje. By go zadowolić potrzebne jest pełne oddanie, poświęcenie się i zaufanie bez względu na okoliczności. Tymczasem próby, jakim poddaje Bóg człowieka, bardzo łatwo mogą doprowadzić do jego załamania się i odwrócenia od wiary, są one bowiem wyjątkowo okrutne i niesprawiedliwe. Nie ma w ich ocenie miejsca na żadną słabość, należy być gotowym na absolutnie wszystko.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.