Tomasz Judym to główny bohater powieści Stefana Żeromskiego zatytułowanej „Ludzie bezdomni”. Została ona opublikowana po raz pierwszy w roku 1900. Opowiada ona o losach właśnie Tomasza Judyma, który jest lekarzem i społecznikiem oraz historię jego ukochanej, Joasi Podborskiej. Judym jest człowiekiem, który w życiu kieruje się poczuciem obowiązku i misją niesienia pomocy ludziom ubogim i w związku z tym jego związek z Joasią nie przetrwał. Judym w finale powieści jest człowiekiem rozdartym między miłością a obowiązkiem.
Decyzja o rozstaniu z Joasią Podborską miała swoje źródło w bezpośrednich przekonaniach Judyma odnośnie tego, jak ma wyglądać jego życie. Bohater wywodził się bowiem w nędzy, z ubogich klas społecznych, jednak dzięki wykształceniu się na lekarza udało mu się poprawić jego własny los. Doktor Judym w związku z tym uważa więc, że jego obowiązkiem i długiem, jaki musi spłacić, jest pomoc tym nędznym środowiskom, z których sam się wywodzi, a które cierpią z powodu braku dostępu do środków higieny, do medycyny i które całe swoje życie spędzają w wyczerpującej i rujnującej zdrowie pracy w fabryce bogatych kapitalistów.
Judym chce więc poświęcić się działaniu na rzecz dostępu do medycyny i higieny dla ludzi ubogich oraz aktywnemu nawoływaniu do zmiany warunków pracy w fabrykach. Czuje on bowiem, że jest głosem tych klas społecznych, które same nie są w stanie walczyć o siebie i o godne życie dla swoich dzieci i przyszłych pokoleń.
To właśnie ta misja była powodem rozstania Judyma z Joasią Podborską. Doktor wierzył bowiem, że nie można pogodzić pracy społecznika z małżeństwem, że może wybrać tylko jedną z tych dróg. W związku z tym, gdy stanął przed koniecznością podejścia decyzji - miłość czy też obowiązek - po wielu chwilach wątpliwości i rozterki wybrał obowiązek. Czuł bowiem, że jest on ważniejszy od jego osobistego szczęścia i że jego miłość do Joasi nie jest równa cierpieniu, jakie przeżywają nędzarze i pracownicy fabryk.
Jego rozstanie z Joasią sprawiło, że Judym mógł całe swoje życie poświęcić pracy lekarskiej oraz aktywnemu działaniu na rzecz ubogich grup społecznych. W ten sposób wypełnił on swoją misję i spłacił swój dług, jaki zapłacił za to, że uniknął życia w nędzy. Dzięki temu nie tylko czynił dobro wobec mniej uprzywilejowanych osób, ale także żył w zgodzie z własnym sumieniem i według tego, co dyktował mu jego rozum i poczucie sprawiedliwości oraz moralności.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.