Dramat szekspirowski Makbet to złożone studium zbrodni i jej wpływu na ludzką psychikę. Stanowi również odpowiedź na pytanie o rolę przeznaczenia w życiu człowieka, który ostatecznie nie jest pozbawiony wolnej woli. Sam dramat składa się z wielu przeplatających się wątków, które prowadzą ostatecznie do klęski głównego bohatera. Szekspir chciał bowiem przekazać swoim widzom, że żadna zbrodnia nie może pozostać bez kary.
Po zwycięskiej bitwie z Norwegami Makbet spotyka trzy wiedźmy. Te witają go jako przyszłego króla Szkocji, mimo iż obecny jeszcze żyje. Rodzi to rządzę władzy w sercu rycerza. Żona przekonuje go do zbrodniczego planu zamordowania władcy, kiedy ten przebywa w ich zamku. Początkowo owładnięty grozą tej zbrodni Makbet dokonuje jednak zabójstwa, kiedy Lady Makbet spija strażników Duncana i maże ich krwią króla. Następnego dnia niby w szale zabija wartowników, nie dając im się wytłumaczyć. Synowie króla uciekają z kraju w obawie przed zabiciem, zaś tanowie Szkocji obwołują władcą Makbeta. Będzie to początek tragicznych wydarzeń, które rozwiąże dopiero podejście lasu Birnamskiego pod mury zamku Dunzynan.
Trzy nadprzyrodzone istoty spotykają Makbeta na wrzosowiskach, tuż po bitwie z norwegami. Szpetne wiedźmy pozdrawiają bohatera jako przyszłego króla, zaś jego przyjaciela Banka ojcem królów. Nie są to jednak greckie Moiry, mimo pewnego podobieństwa do nich. Wiedźmy podsycają w Makbecie drzemiącą już rządzę władzy, by była ona katalizatorem ogromnego zła. W późniejszych scenach dramatu dołączy do nich jeszcze przywódczyni - Hekate. Będą one chciały doprowadzić Makbeta do zguby, przekonując go o władzy nad własnym losem. Przepowiedzą mu bycie niepokonanym do czasu, aż las Birnmański podejdzie pod mury zamku Dunzynan. Będzie to jednak przepowiednia pokrętna. Bowiem pod osłoną gałęzi z tego lasu, ludzie Malkolma podejdą pod warownię, robiąc wrażenie poruszającej się kniei.
Makbet po przejęciu rządów stawać się będzie coraz bardziej paranoicznym i despotycznym władcą. Przyczynią się do tego brak snu, pamięć o własnym sposobie zdobycia władzy i postępujące szaleństwo. Makbet zleca kolejne morderstwa, w tym Banka i jego syna podczas uczty na zamku. Ostatecznym mordem będzie nasłanie zabójców na rodzinę Makdufa. Tyran i uzurpator zostanie szybko opuszczony przez większość poddanych po tym, jak koalicja skupiona wokół synów Duncana przekroczy granice wraz z armią angielską. Ostatnim aktem będzie zaś bitwa o zamek Dunzynan, gdzie poplecznicy tyrana zginą lub przejdą na stronę wroga. Makbeta zabije Makduf, człowiek urodzony w wyniku cesarskiego cięcia. Głównemu bohaterowi bowiem przewidziano, że nie może go zabić nikt zrodzony z kobiety.
Lady Makbet stanowi przykład femme fatale, kobiety sprowadzającej na mężczyznę nieszczęście. Dowiedziawszy się z listu o spotkaniu Makbeta na wrzosowisku, postanawia pomóc mu w zostaniu królem. Od samego początku okazuje przy tym większą bezwzględność oraz zimną stanowczość. Upija strażników Duncana, wciska mężowi ich broń i nakłania do zbrodni. Po wszystkim marze krwią pijanych nieszczęśników.
Gdy jako król Makbet wyjawia jej swoje wątpliwości, ta zdaje się nie rozumieć rozterek męża. Widać jednak, że ich relacje ulegają pogorszeniu. Mąż porzuca swoją żonę, nie interesuje się jej losem. Lady Makbet okazuje się wtedy równie mocno dręczona, co główny bohater. Wyrzuty sumienia przechodzą w szaleństwo. Nocami chodzi po pałacu, nie mogąc spokojnie spać. Próbuje przy tym zmyć z dłoni plamy krwi, których nie ma. Ostatecznie Lady Makbet popełnia samobójstwo w Akcie V dramatu.
Zabójstwo Dunkana powoduje ucieczkę jego synów za granicę. Obawiają się oni, że podzielą losy ojca. To wokół nich skupią się wszyscy, którzy zbuntują się przeciwko rządom Makbeta. Wkrótce do Anglii (gdzie schronił się Malkolm - jeden z synów Duncana) wyjeżdża Makduf. Chce tym samym pozyskać władcę tego kraju dla opozycji przeciw uzurpatorowi. Dołączają do niego inni tanowie, m.in. Rosse. Wkrótce wraz z Malkolmem i Makdufem granicę przekroczy dziesięć tysięcy anglików na czele z Siwardem. Wtedy to Szkoci zbuntują się przeciwko Makbetowi i powstaną. Wśród nich będą tanowie Menteith, Caithness, Angus i Lennox.
Podczas ostatecznej bitwy o zamek Dunzynan, część wojowników Makbeta również przejdzie na stronę Malkolma i Makdufa. Pozostali zginą tak jak ich pan. Makduf przyniesie synowi Duncana odciętą głowę tyrana, co będzie znakiem końca jego rządów.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.