Czy „Dziady” A. Mickiewicza mogą podobać się współczesnemu czytelnikowi? Rozprawka

Autorką opracowania jest: Marta Grandke.

Współcześni czytelnicy często niechętnie sięgają po starsze pozycje z kanonu lektur. Są jednak takie tytuły, które wciąż pobudzają wyobraźnię i oddziałują na czytelników. Przykładem takiego dzieła jest dramat „Dziady” autorstwa Adama Mickiewicza. Mimo że upłynęło już niemal dwieście lat od ich pierwszego wydania, to wciąż mogą się one podobać współczesnemu czytelnikowi. Jest to możliwe ze względu na uniwersalność przesłania „Dziadów” oraz ich niezwykły klimat związany z pogańskim obrzędem. 

„Dziady” Mickiewicza opowiadają o wydarzeniach z historii Polski, które znane są każdemu. Akcja osadzona jest w czasach rozbiorów kraju i przedstawia między innymi walkę narodu o wolność oraz prześladowania Polaków przez rosyjskiego zaborcę. Wydarzenia te są osadzone w konkretnym kontekście i momencie historycznym, jednak płynące z nich refleksje są w pewien sposób uniwersalne.

Mickiewicz swoją historią przekazuje bowiem czytelnikom, że w życiu każdego człowieka wolność jest jedną z najwyższych wartości, dla której warto poświęcić czasami swoje osobiste szczęście. Ukazuje także naród pełen dumy, trwający mimo wymazania z map Europy. Płynie więc z opowieści Mickiewicza także przesłanie, że w żadnych okolicznościach nie można się poddawać, nawet, jeśli sytuacja wydaje się być beznadziejna, a wszelkie działania skazane z góry na porażkę.

Mickiewicz stworzył więc w swoim dramacie uniwersalną myśl, która może inspirować czytelników nawet po dwustu latach. Jego przesłanie można bowiem dopasować do wielu różnych sytuacji z życia człowieka, czy całego narodu. Walka o wolność nie kończy się bowiem nigdy, zawsze jest ktoś, kto pragnie ją odebrać innym. Dlatego właśnie „Dziady” mogą podobać się współczesnemu czytelnikowi.

Innym argumentem, opowiadającym się za tym, że „Dziady” wciąż mogą podobać się współczesnemu czytelnikowi, jest fakt, że dzieło charakteryzuje się niezwykłym, tajemniczym klimatem, a to ze względu na opisany w nim pogański rytuał dziadów. Mickiewicz szczegółowo opisał ten znikający już w pomroce dziejów obrzęd i nadał mu szczególne znaczenie. Opisowi obrzędu w „Dziadach” towarzyszą zjawiska fantastyczne i nadnaturalne, całość ma miejsce w nocy, w cmentarnej kaplicy. Jest to sceneria, która wciąż może czytelników pociągać i wzbudzać w nich ciekawość.

Mickiewicz utrwalił bowiem w swoim dziele fragment świata, który już nie istnieje, opisał obrzęd, który był swego czasu zakazany i odchodzi w zapomnienie. Czytanie „Dziadów” jest więc jak podróż w czasie, zajrzenie do zupełnie innego świata i zapoznanie się z jego historią. Tego typu kontakt z historią, zapoznanie się z pewną obrzędowością, która w obecnym świecie już nie istnieje, może być dla czytelników egzotyczne i pociągające, mimo że upłynęło już prawie dwieście lat od wydania dzieła. Elementy fantastyczne obecne w dramacie także są czymś, co nieustannie przyciąga czytelników i sprawia, że chcą wciąż poznawać tę historię.

„Dziady” Adama Mickiewicza mają więc w sobie cechy, które mogą wciąż pociągać czytelników, mimo upływu czasu, jaki minął od ich pierwszego wydania. Składa się na to uniwersalne przesłanie, jakie zamieścił w dramacie Mickiewicz oraz niezwykły, fantastyczny klimat, jaki towarzyszy opisywanemu w nim obrzędowi. 


Przeczytaj także: Obraz i rola przyrody w „Sonetach krymskich” Mickiewicza

Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.